Φανή Αθανασιάδου, «Φοβάμαι...»

Φοβάμαι τη σκιά που ’ναι κρυμμένη
στο ανθισμένο μπαλκόνι της νιότης μας
κι αυτόν τον ξαφνικό άνεμο
που έφερε δάκρυα
στο ωραίο πρόσωπό σου.
Φοβάμαι τούτα τα ματωμένα δειλινά
κι αυτή την παγωμένη σιωπή
που ήρθε ανάμεσά μας
μη χωρίσουν τις σκέψεις μας
για πάντα.
~
Από τη συλλογή Φωτεινές ανταύγειες και νυχτερινοί φόβοι της μοναξιάς (1987)

πηγή