Ειρήνη Μαργαρίτη, «Τελευταία έξοδος»

Με πήραν τηλέφωνο και μου είπανε πως ήταν νεκρός
Στον καναπέ του είχε πεθάνει
Ξαπλωμένος
Έμφραγμα

– Να πεθαίνεις όρθιος είναι μια άλλη υπόθεση
– Κανείς δεν διαλέγει πώς θα πεθάνει
Απλά τον θυμάμαι όρθιο συνήθως

Να πλένει τα δόντια του
Ή να μιλάει

Δεν λέω, μιλούσαμε πολύ για επαναστάσεις
Και αλλαγές

Και άμα του έμπαινες πολύ στη μύτη
Σου έλεγε και άι στο διάολο.

Δούλευε πολύ σε ό,τι δουλειά μπορείς να φανταστείς
Και τα κατάφερνε καλά
Συντηρούσε μια ζωή μόνος του
Ένα σπίτι

Δεν ξέρω αν είναι αρκετό
Ξέρω μόνο πως με τα χρόνια
Κουραζόταν
Και από ικανοποίηση μηδέν

Εντάξει είχε λουλούδια στη βεράντα που φρόντιζε συχνά
Είχε ένα δέντρο απέναντι

Είχε πάρει ακόμα και αυτόματο ποτιστήρι
Για όταν έλειπε στις διακοπές

Είχε τους ήρωές του
Θαύμαζε πολύ
Τη Lady Gaga

Kαι μου έδειχνε βιντεάκια στο you tube
Μου έλεγε κοίτα τι έκανε η πουτάνα
Στα MTV awards

Τη Σωτηρία Μπέλλου

Τον Χατζιδάκι

Επίσης διάβαζε πολύ
Και καθάριζε τακτικά το σπίτι

Στο γραφείο του δεν έβλεπες χαρτιά τριγύρω πεταμένα
Και πρόσεχε τι έλεγε
Ακόμα και η σπιτονοικοκυρά του πολύ τον αγαπούσε

Πήγαινε στο Ζάππειο
Τα βράδια
Ήταν παραδοσιακός
Καλοντυμένος
Και αγαπούσε πολύ θα έλεγες καθετί απροσποίητο

Οι φίλοι του ήταν όλοι ένας κι ένας
Ο Θανάσης
Ο Μανώλης

Δεν ξέρω αλλά όταν πεθαίνουν οι άνθρωποι
Είναι σαν να πεθαίνουν μέσα μου οι επαναστάσεις

Οι αλλαγές
Οι εξεγέρσεις

Πρέπει να έχεις γερό στομάχι για να ζεις
Και μόνο να αντέχεις τον εαυτό σου να αλλάζει

Αυτοί που πεθαίνουν νέοι
Είναι οι καλύτεροι

Η Μαίριλυν
Ο Τζέιμς Ντιν
Ο Τσε

Και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς…

Δεν ξέρω τι θα έλεγε αν ζούσε τώρα
Αν ήλπιζε
Ή αν ήταν μες στην γκρίνια

Πάντως βολεύει
Γιατί εγώ τον έχω βάλει σε θρόνο
Που λέει τα καλύτερα
Τα ουσιαστικά

Δίνει με τη ζωή του ένα παράδειγμα
Στα όνειρά μου

Δεν ξέρω αν έζησε μια ώρα ελεύθερης ζωής
Πολύ αμφιβάλλω

Ίσως κάποια βράδια μόνο
Στις βόλτες του σε σκοτεινά στενά

Δεν ξέρω αν είπε άι στο διάολο εκεί που έπρεπε

Και στην κηδεία του πολλοί κλαίγανε
Γιατί τον είχανε με κάποιον τρόπο αδικήσει

Ακόμα και το κοστούμι που του φόρεσαν
Δεν ξέρω αν θα του άρεσε πραγματικά

Με πήραν τηλέφωνο και μου είπανε πως ήταν νεκρός
Στον καναπέ του είχε πεθάνει
Ξαπλωμένος
Έμφραγμα

Δεν έτρωγε πολύ
Ούτε έπινε
Ούτε έπαιρνε ναρκωτικά
Και κληρονομικότητα μηδέν

Νομίζω είναι ανεξήγητος ο θάνατός του
Και στο τηλέφωνο έκλαψα πολύ
Είπα πώς είναι δυνατόν

Στον καναπέ του άφησαν λουλούδια φίλοι και γνωστοί
Και κάποιοι θυμούνται ακόμα το πόδι του να εξέχει από
το φορείο

Η καρδιά του δεν άντεξε
Είπαν
Η τελευταία έξοδος

Κι ας μην έμοιαζε καθόλου με τη Ρίτα Χέιγουορθ

~

από την ποιητική συλλογή  Φλαμίνγκο, Μελάνι, 2014
πηγή

Ειρήνη Μαργαρίτη: «Το ποίημα η ‘Τελευταία έξοδος’ δεν το έγραψα για να μιλήσω για τον θάνατο ενός δικού μου ανθρώπου. Για μένα αυτό το ποίημα μιλάει για την επανάσταση. Και τελικά αυτό που προκύπτει είναι ότι εγώ χάνω – ή και βρίσκω, δεν ξέρω – την επαναστατική μου ορμή μπροστά στην απώλεια ενός δικού μου ανθρώπου. Νομίζω ότι στην ποίηση λειτουργούν και κάποια πράγματα ερήμην σου. Εσύ μπορεί να νομίζεις ότι γράφεις για κάτι, αλλά στην ουσία να γράφεις για κάτι άλλο. Κι επίσης μπορείς να γράφεις για κάτι κι ο άλλος να καταλάβει κάτι άλλο. Μετά την έκδοσή του ένα ποίημα ανήκει στον αναγνώστη του, όχι στον ποιητή του. Δεν έχει σημασία γιατί έγραψε κάποιος ένα ποίημα. Σημασία έχει πώς το διαβάζει αυτός που το διαβάζει» Η συνέντευξη ΕΔΩ

Η Ειρήνη Μαργαρίτη γεννήθηκε το 1979 και μεγάλωσε στην Αντίκυρα Βοιωτίας. Σπούδασε θέατρο και συνεργάστηκε με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, με την Αγγελική Στελλάτου, τον Γιώργο Παλούμπη, κ.ά. Έχει σκηνοθετήσει τα θεατρικά "Unemployed" (από τις "10 Μητροπολιτικές Ιστορίες") και "Blackout" ("Μια μικρή διαμαρτυρία"). Διηγήματά της έχουν δημοσιευτεί στο λογοτεχνικό περιοδικό "Εμβόλιμον" και στις "Μητροπολιτικές Ιστορίες" - περιοδική έκδοση του "Metropolis". Το 2014 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μελάνι η πρώτη της ποιητική συλλογή, Φλαμίνγκο, με την οποία απέσπασε το βραβείο «Γιάννης Βαρβέρης» της Εταιρείας Συγγραφέων για πρωτοεμφανιζόμενους ποιητές. Τίτλοι βιβλίων: Φλαμίνγκο (Μελάνι, 2014). Επιλεγμένα είδη Διηγήματα (Μελάνι, 2017). Φλου (Σαιξπηρικόν, 2019)