Στην ντουλάπα του σπιτιού μου
βάζαμε άτακτα όλα μας τα ρούχα – όπως τις σκέψεις μας.
Στριμώχναμε τα παλιά·
πάνω πάνω ήταν τα νέα για να ξεχνάμε.
βάζαμε άτακτα όλα μας τα ρούχα – όπως τις σκέψεις μας.
Στριμώχναμε τα παλιά·
πάνω πάνω ήταν τα νέα για να ξεχνάμε.
Παλιά παλτά του πατέρα μου
Που μύριζαν αλκοόλ και τσιγάρο
όπως τα νιάτα του.
Παλιές φούστες της μάνας μου
χρωματιστές με λουλούδια
που μύριζαν άκρατο ρομαντισμό.
Παλιές τσάντες που αποθήκευες ευκολότερα
τα αντικείμενα που μαρτυρούσαν.
Στην ντουλάπα του σπιτιού μου
στο δεξί φύλλο χαμηλά
υπήρχαν πολλά μικρά κουρελάκια
στοιβαγμένα το ένα πάνω στο άλλο.
Εκεί γεννούσε η γάτα μας
ενώ εμείς αφαιρούσαμε κομμάτια μνήμες.
Μετά παίρναμε αγκαλιά τα μικρά
και σωπαίναμε για ώρες.
~
Η Νίκη Κωνσταντοπούλου γεννήθηκε στην Πάτρα το 1981. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και έχει ολοκληρώσει τις μεταπτυχιακές της σπουδές στη Γαλλία. Ποιήματά της και μεταφράσεις της έχουν δημοσιευτεί σε ηλεκτρονικά και έντυπα λογοτεχνικά περιοδικά και άρθρα της έχουν συμπεριληφθεί σε γαλλικά βιβλία. Έχει γράψει κείμενα για μουσικές παραστάσεις που παρουσιάστηκαν σε θέατρα της Αθήνας και της Πάτρας. Ποιήματά της έχουν μελοποιηθεί και συμπεριλαμβάνονται στον δίσκο Προορισμός του Χρήστου Κωνσταντόπουλου. Τλιτλοι βιβλίων: Απόψε νιώθω μια ντροπή (Περί Τεχνών, 2014). Εγώ, απέναντι (Βακχικόν, 2017)