Στέλλα Γεωργιάδου, «Απραξίας εγκώμιο»

Ώρες ατέλειωτες, κενές
Εκεί… να σε κοιτάζω
μαγνητισμένη ως τα κόκαλα του νου
Και να ρουφάς το βλέμμα μου
ωσάν φίδι το γάλα

Ώσπου

άδεια κούπα εγώ
να ξεψυχώ μπροστά σου
την ώρα που θ’ αρχίζει
το αιμόδιψο δελτίο των εννιά

Το άλλο βράδυ
θα μιλήσεις με τις φλόγες του τζακιού.
~
από τη συλλογή Μάσκα οξυγόνου (2011)
πηγή

 

Η Στέλλα Γεωργιάδου γεννήθηκε το 1966 στην Ν. Φώκαια της Χαλκιδικής. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο ΑΠΘ και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Διατήρηση Ιστορικών Μνημείων και Πόλεων στο KUL του Βελγίου. Σήμερα ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Παρότι έγραφε από τα εφηβικά της χρόνια, με την ποίηση ασχολήθηκε συστηματικά από το 2006. Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά, έντυπα και ηλεκτρονικά καθώς και σε ποιητικές ανθολογίες του διαδικτύου. Έχει εκδώσει δυο ποιητικές συλλογές: Μάσκα Οξυγόνου (2011) & Αμφίβια Εγώ (2015).