Μολιέρος (Molière)

«Ο κατά φαντασίαν ασθενής» (1673)

Μολιέρος (Molière)

«Ο Ταρτούφος» (1664)

Μολιέρος (Molière)

«Ο αρχοντοχωριάτης» (1670)

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Όνειρο Θερινής Νυκτός»

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

«Ματωμένος Γάμος»

Αντουάν Ντε Σαιντ- Εξυπερύ

«Ο μικρός πρίγκηπας»

Αντόν Τσέχωφ

«Ένας αριθμός»

Ντάριο Φο

«Ο τυχαίος θάνατος ενός Αναρχικού»

Ευγένιος Ιονέσκο

«Ρινόκερος»

Μπέρτολτ Μπρεχτ

«Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι»

722 Ποιητές - 8.171 Ποιήματα

Επιλογή της εβδομάδας..

Οδυσσέας Ελύτης, «Το Μονόγραμμα»

Θά πενθώ πάντα -- μ’ακούς; -- γιά σένα, μόνος, στόν Παράδεισο Ι Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές  Τής παλάμης, η Μοίρα, σάν κλειδούχο...

Ρούλα Αλαβέρα, «Διέσχιζες τη συννεφιά, την κάπνα του ορίζοντα»

Διέσχιζες τὴ συννεφιά, τὴν κάπνα τοῦ ὁρίζοντα,
μὲ τὶς μεταλλικὲς χορδὲς νὰ συγκρατεῖς
τὰ ἀπέθαντα ποὺ μὲ σκληραγωγούσανε
καὶ μοῦ ΄κλειναν τὸ στόμα μὲ τσιρῶτο. Τὸ βούλωσα,
μιμήθηκα στὶς μύτες τῶν ποδιῶν νὰ φεύγω
Ἔμαθα-. ἔμαθα,
Μοῦ ΄μαθες, ἀνατροφή μου ἔδωσες, νὰ ντρέπομαι
καὶ νὰ λογοδοτῶ
στ’ ἀγέννητα καὶ στοὺς ἀποθαμένους
ἀγέννητη ἀποθαμένη Ἑκάτη
Νέα Πορεία, Ἰούλιος Σεπτέμβριος 2006, τ.617-619
Ὁμοιό-ἄμορφοι, μόνο-γενεῖς μπάσταρδοι
Ὁπλίζονται ἀκαθαρσίες, τί μὲ περιμένει Mecano,
μεῖνε κοντά μου καὶ διάταξε τὰ μηχανικὰ μυρμήγκια νὰ ἀνέβουνε
στὶς πλάτες μου, νὰ συρθοῦν μέσα στὶς τσέπες,
νὰ σιγοακουστεῖ τὸ σούρσιμο τοῦ ὁπλισμοῦ
στὸ ἱερὸ πλακόστρωτό του λαβυρίνθου μου,
νὰ ὁπλιστῶ τὸ χρῶμα τους. Κρυψώνας μου
τὸ σιδηρόφρακτο ράσο τους,
τῆς ἱπποσύνης,
καὶ νὰ γεμίσουν μυρμηγκόσπορη ἐργατιὰ
οἱ τρύπες, τὰ γέλια
νὰ ἀσφυκτιοῦν τὸ κλάμα.
Λευκὴ θεά,
Διεκδίκησε ξανὰ στρατηγικὰ ἀριστοκρατικὴ
τὴ νίκη, κατάσταση ἀπελπισίας γνωρίζω
καλὰ πὼς μὲ βοηθάει.
Μηχανικό μου ἄγαλμα, τί νὰ μοῦ κάνουν πιὰ
οἱ οἰωνοί.
Ἀπὸ μία νεραϊδόμορφη καὶ
λεπτεπίλεπτη ἐνηλικίωση δὲ θὰ ζητοῦσα
ἐπανάσταση, μὰ τὸ ἀκούμπισμα
τῆς κάνης στὰ κρανία τῶν κοπρόλακκων,
ἀχούρι τὸ κεφάλι τους, λιγδιάρικο
καὶ κοριασμένο
καί,
ἃς πλημμυρίσει αἷμα ὁ χθόνιος τόπος μας.
Γεωμετρικὴ σιλουέττα, μὴ μ’ ἀφήνεις,
πίεσε τὴ σκανδάλη, κι
ἃς πλημμυρίσει τὸ τόπος αἷμα τους
~
Νέα Πορεία, Ἰούλιος Σεπτέμβριος 2007, τ.617-619
 
H Ρούλα Αλαβέρα γεννήθηκε (1942), σπούδασε και εργάστηκε στη Θεσσαλονίκη. Πρωτοεμφανίσθηκε στην ποίηση το 1964 και το 2005 εκδόθηκαν δύο συγκεντρωτικοί τόμοι με την ποιητική της δουλειά α) 1964-1984, β) 1985-2005, εκδ. Νέας Πορείας. Ορισμένες από τις μελέτες της και τις ποιητικές πρόζες-διηγήματα, δημοσιεύτηκαν στα λογοτεχνικά περιοδικά Νέα Πορεία, Ευθύνη, Εντευκτήριο, Παρέμβαση, κ.α. Συνεργάστηκε κατά καιρούς με τις εφημερίδες Αυγή και Αγγελιοφόρο και το Κρατικό Ραδιόφωνο Θεσσαλονίκης και Αθήνας. Ήταν από τους βασικούς συνεργάτες της Νέας Πορείας. Ποιήματα μεταφράστηκαν γερμανικά, ιταλικά, σερβικά, γαλλικά, βουλγάρικα, ρουμανικά, αλβανικά. Ποιητική δουλειά της μελοποίησαν οι Γιώργος Θέμελης, Δήμητρης Ζαφειρέλης, Κώστας Βόμβόλος και οι αδελφοί Κατσιμίχα. Ήταν παντρεμένη με τον πεζογράφο Τηλέμαχο Αλαβέρα. [Βιογραφία]  

Αντώνης Σαμαράκης (1919-2003)

«Το άγγελμα της ημέρας»

Μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» κι αν χαμηλά έχεις πέσει. κι αν λύπη τώρα σε τρυγά κι έχεις βαθιά πονέσει.

Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά κι έρημος έχεις μείνει. μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» -τ' ακούς;- ό,τι  κι αν γίνει

Ο Μικρός Πρίγκιπας: «Αντίο», είπε η αλεπού. «Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις αληθινά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια»

𝓜πάμπης 𝓚υριακίδης