Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου, «Λαμπερή ασάφεια»

Ποιος πιστεύει σ’ ένα φιλί που ακόμα ευωδιάζει

Ω ένα φιλί δεν είναι παρά ένα υγρό μυστικό
Μουσική σκοτεινή όταν ακούγεται το βράδυ
Πηγαίνει και χάνεται μες στον αχό
Μιας λαμπερής ασάφειας και μένει εκεί
Λυπημένη και μόνη

Ποιος παρακαλεί ποιος κλαίει κρυφά
Για το χαμένο νόμισμα — νεκρό
Κλειδί για να κλειδώσεις την πληγή
Δεν έχεις και τραλαλά πηγαίνεις
Στα ρηχά νερά με τις ελαφρές πέτρες
Τις άδειες μποτίλιες τα οξειδωμένα σύρματα
Σκουπίδια ερτζιανά με σαπίζουν ως το στόμα
Τα κύματά σου λάμνουν οκνά
Πάνω απ’ τη φωτεινή μου άβυσσο

Από ώρα σε ώρα κι από φιλί σε φιλί
Δεν ξέρεις τι φίδια θα φυτρώσουν στην αυλή σου
~
Από τη ποιητική συλλογή Σεντόνια της αγρύπνιας, 2006

πηγή

 

Η Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου (Θεσσαλονίκη, 1930) είναι Ελληνίδα ποιήτρια, πεζογράφος και δοκιμιογράφος. Γραμματολογικά, εντάσσεται στους ποιητές της Δεύτερης Μεταπολεμικής Γενιάς. Στα γράμματα εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1958 με το έμμετρο ποίημά της «Κύπρος-Αλήθεια» στο περιοδικό των Ελληνίδων Βορείου Ελλάδος, ενώ τρία χρόνια αργότερα το 1961, εξέδωσε την πρώτη της ποιητική συλλογή Ψυχή και τέχνη. Στα πρώτα της βήματα η ποιήτρια θα δεχθεί μεγάλες επιρροές από τη Χρυσάνθη Ζιτσαία (1902-1995), ενώ αργότερα, καταλυτικό ρόλο στη διαμόρφωση του ποιητικού «εγώ» της θα παίξει η Ζωή Καρέλλη (1901-1998), ο Γιώργος Θέμελης (1900-1976), ο Νίκος Καρούζος (1926-1990) και ο Γιώργος Σαραντάρης (1908-1941). Τη συλλογή Ψυχή και τέχνη ακολούθησαν άλλες δεκατρείς, με τελευταία τα Σεντόνια της αγρύπνιας (2006). Την ποίηση της Μαρίας Κέντρου-Αγαθοπούλου κεντρίζουν τόσο ζητήματα υπαρξιακά, όσο και ερωτικά∙ το γήρας, οικείων και δικό της, και ο παρεπόμενος θάνατος, η βραχύτητα του βίου, ακραίες καταστάσεις της ανθρώπινης ζωής, όπως η απόλυτη μοναξιά, συμπλέκονται με τις σχέσεις των δύο φύλων, τις αρχέτυπες μετωνυμίες τους, το αλγεινό υπόβαθρο της ερωτικής μνήμης, με τη γραφή της να πραγματοποιεί μία κίνηση εκκρεμούς με τα δύο της άκρα στον έρωτα και το θάνατο. Σταθερά μοτίβα θα επανέρχονται στα ποιήματά της, οριοθετώντας την περιοχή εκείνη που την απασχόλησε περισσότερο, με συχνότερα μοτίβα: το σπίτι, το δέντρο, την πέτρα και το νερό. Ποιήματα της Κέντρου-Αγαθοπούλου δημοσιεύθηκαν σε μεγάλο αριθμό ελληνικών περιοδικών (Νέα Πορεία, Διαγώνιος, Τραμ, Εντευκτήριο, Νέα Εστία, Διαβάζω κ.ά.). Έργα της έχουν βραβευτεί και μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά, πολωνικά, ρουμανικά, ισπανικά και σερβικά). Είναι μέλος της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης.