Επίσκεψη σε παλιό φίλο. Στο σαλόνι, μοντέρνοι και ακριβοί πίνακες. Σε μια ντουλάπα, πεταμένα, μερικά παλιά καδράκια: ένα τοπίο του Βαν Γκογκ, μια φιγούρα του Μοντιλιάνι και το υπέροχο «Κορίτσι του Μουλέν Ρουζ».
Ήμασταν φτωχαδάκια τότε, βολεύαμε τους τοίχους μας με φτηνά αντίγραφα, που τα κόβαμε
από χρωματιστά ημερολόγια ή βιβλία και τα κολλούσαμε επάνω σε νοβοπάν. Αργότερα οι πιο πολλοί, όταν τα οικονόμησαν, φρόντισαν να απαλλαγούν μια ώρα αρχύτερα από αυτά.
Μόνο εγώ δεν εννοώ να αποχωριστώ τα καδράκια που αγάπησα απ’ τα νιάτα μου: τον
«Εσταυρωμένο» του Γκρίνεβαλντ, δυο τρεις βυζαντινές ρεπροντουξιόν και τον ωραίο ναύτη του Τσαρούχη με τα χειμερινά.
Ήμασταν φτωχαδάκια τότε, βολεύαμε τους τοίχους μας με φτηνά αντίγραφα, που τα κόβαμε
από χρωματιστά ημερολόγια ή βιβλία και τα κολλούσαμε επάνω σε νοβοπάν. Αργότερα οι πιο πολλοί, όταν τα οικονόμησαν, φρόντισαν να απαλλαγούν μια ώρα αρχύτερα από αυτά.
Μόνο εγώ δεν εννοώ να αποχωριστώ τα καδράκια που αγάπησα απ’ τα νιάτα μου: τον
«Εσταυρωμένο» του Γκρίνεβαλντ, δυο τρεις βυζαντινές ρεπροντουξιόν και τον ωραίο ναύτη του Τσαρούχη με τα χειμερινά.
~
Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (1986)
