Στην Παρασκευή Σ. Γουνελά
Σήμερα κλείνει τα εννιά∙ κι είναι θλιμμένη.
Καμιά μυθολογία δεν της επιτρέπεται:
Από τη θάλασσα, βραχώδεις απλωσιές αρμύρας∙
Απ’ τη ζωή, μονάχα η επιβίωση.
Μόνο τον τρόπο που προχώρησες θα της θυμίσω
Κι έπειτα, Αντιγόνη, θα σιωπήσω:
«…Με βήμα αργό –που το μπερδεύουν με της λύπης
Όταν ξεντύνονται οι τόποι από το φως και το πετάνε,
Σαν φορεσιά που την βαρέθηκαν, στην άκρη–
Αργό σαν κίνηση ελιάς πραότητα γεμάτη και
Γυμνή μέσα στην προφητεία που της ψιθυρίζει η νύχτα»
Καμιά μυθολογία δεν της επιτρέπεται:
Από τη θάλασσα, βραχώδεις απλωσιές αρμύρας∙
Απ’ τη ζωή, μονάχα η επιβίωση.
Μόνο τον τρόπο που προχώρησες θα της θυμίσω
Κι έπειτα, Αντιγόνη, θα σιωπήσω:
«…Με βήμα αργό –που το μπερδεύουν με της λύπης
Όταν ξεντύνονται οι τόποι από το φως και το πετάνε,
Σαν φορεσιά που την βαρέθηκαν, στην άκρη–
Αργό σαν κίνηση ελιάς πραότητα γεμάτη και
Γυμνή μέσα στην προφητεία που της ψιθυρίζει η νύχτα»
Για ’σένα θα της πω, θα την μυήσω ακόμη
Στους τροχούς της Κόρης του Σινά
Κι έπειτα, Αντιγόνη, θα σιωπήσω. Έτσι,
Μικρός θα της φανεί ο ζυγός τής τόσο
Πειστικής ελπίδας του θανάτου κι όπως
Το ημίφως θα ξεχύνεται απ’ το νόημά του
Άμωμη, θαρραλέα και σαν να ’ταν απ’ όλους
Όσους δεν σου ’ναι άξιοι λησμονημένη,
Θα νιώσει αν άλλος ισχυρότερος υπάρχει
Από εκείνον που διάπλατα αφήνεται ανυπεράσπιστος
Καμιά μυθολογία δεν την επιτρέπει:
Από τη θάλασσα, βραχώδεις απλωσιές αρμύρας∙
Απ’ τη ζωή, μονάχα η επιβίωση: για εμάς
Οι μνήμες είναι η σπηλιά σου κι άταφος ο Πολυνείκης
Με κισσούς τυλιγμένος που η Νέμεσι τρέφει.
Όπου δεν έχει αγάπη, έχει μνήμες∙ και το ίδιο
Φεγγάρι που τη νύχτα εκείνη σε κοιτούσε
Το βλέπω τώρα ν’ ανεβαίνει εγκαρσίως
Σαν φυσαλίδα από παιχνίδι κοριτσιού
Κι ανάλαφρα με σκίζει η κόψη της ελπίδας
Πως δεν αργεί τα πάντα να τα θάψει φως
Κι όλα να ’ναι ενεστώτες και άνοιξη
~
Ὁ Χρίστος Κρεμνιώτης γεννήθηκε στὴν Ἀθήνα τὸ 1983. Τίτλοι βιβλίων: Ώριμο σπέρμα (Πλανόδιον, 2008). Εφηβεία του μπλε (Οδός Πανός, 2009). Γεωμετρία της νήψης (manifesto, 2014). Μίτος αιφνίδιος. Η μοναξιά (Γαβριηλίδης, 2016)
