Με φτυάρια και λισγάρια
τον ουρανό τσαπίσαμε
και με βροχή απ’ τα μάτια μας
ποτίσαμε το χώμα του.
Μα ήλιος δεν ξεφύτρωσε.
Με δόντια και με νύχια
τα σύννεφα ξηλώσαμε
και με γυμνές παλάμες
το έρεβος ραπίσαμε.
Μα μέρα δεν ξημέρωσε.
Μόνο τα φίδια τραγουδούν
και φτιάχνουνε ανάκτορα
στους τάφους των χελιδονιών.
Μόνο αρουραίοι κελαηδούν
και κυνηγούν ελάφια.
Εδώ τ’ αμπέλια γέρασαν στον κάμπο
την Άνοιξη να προσδοκούν,
και λύγισε η ελιά απ’ της σκιάς το βάρος.
Εδώ, κι ο ρόγχος της υπόσχεσης τελειώνει.
τον ουρανό τσαπίσαμε
και με βροχή απ’ τα μάτια μας
ποτίσαμε το χώμα του.
Μα ήλιος δεν ξεφύτρωσε.
Με δόντια και με νύχια
τα σύννεφα ξηλώσαμε
και με γυμνές παλάμες
το έρεβος ραπίσαμε.
Μα μέρα δεν ξημέρωσε.
Μόνο τα φίδια τραγουδούν
και φτιάχνουνε ανάκτορα
στους τάφους των χελιδονιών.
Μόνο αρουραίοι κελαηδούν
και κυνηγούν ελάφια.
Εδώ τ’ αμπέλια γέρασαν στον κάμπο
την Άνοιξη να προσδοκούν,
και λύγισε η ελιά απ’ της σκιάς το βάρος.
Εδώ, κι ο ρόγχος της υπόσχεσης τελειώνει.
~
Η Μαριάννα Πλιάκου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1976. Σπούδασε Ιστορία
και Ευρωπαϊκή Λογοτεχνία στο Α.Π.Θ., και Ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο του
Λίβερπουλ. Ζει κι εργάζεται στο Guesnsey. Ποιήματά της βρίσκονται σε
λογοτεχνικά ιστολόγια, στα ελληνικά και τα αγγλικά, ενώ κάποια έχουν
δημοσιευτεί σε περιοδικά κι ανθολογίες στο Guernsey και τη Μεγάλη
Βρετανία. Τίτλοι βιβλίων: 1) Σιωπή, εκδ. Πολύτροπον, 2015. 2) 2017, εκδ. Κύφαντα, 2019. 3) Χ, εκδ. Βακχικόν, 2021