Σηκώνεσαι το νερό ξεδιπλώνεται
Ξαπλώνεις το νερό λιποθυμά
Είσαι το νερό που ξαναγυρνά από την άβυσσό του
Είσαι η γη που πιάνει ρίζες
Και πάνω της όλα ιδρύονται
Κάνεις φουσκάλες σιωπής μέσα στην έρημο των θορύβων
Τραγουδάς ύμνους νυχτερινούς πάνω στις χορδές του ουράνιου τόξου
Ξαπλώνεις το νερό λιποθυμά
Είσαι το νερό που ξαναγυρνά από την άβυσσό του
Είσαι η γη που πιάνει ρίζες
Και πάνω της όλα ιδρύονται
Κάνεις φουσκάλες σιωπής μέσα στην έρημο των θορύβων
Τραγουδάς ύμνους νυχτερινούς πάνω στις χορδές του ουράνιου τόξου
Είσαι παντού καταστρέφεις όλους τους δρόμους
Θυσιάζεις τον καιρό
Στην παντοτινή νεότητα και στην ορθή φλόγα
Που καλύπτει τη φύση και την αναπαράγει
Γυναίκα βάζεις στον κόσμο ένα κορμί πάντα το ίδιο
Το δικό σου
Είσαι η ομοιότητα.
~
μετάφραση: Κώστας Ριτσώνης