Σαρλ Μπωντλαίρ (Charles Baudelaire), «Η άρρωστη Μούσα»

Τι έχεις, Μούσα μου φτωχή, σήμερα δε μου λες;
Φάσματα νύχτια τ’ αμαυρά τα μάτια σου κοιτάνε,
και βλέπω από την όψη σου μια-μια ν’ αντιπερνάνε
τρέλα και φρίκη, σκοτεινές, κρύες και σιωπηλές.

.Τάχα το ρόδινο στοιχειό κ’ οι πρασινοξωθιές,
το φόβο και τον έρωτα στα στήθια σου σκορπάνε;
Τάχα ο βραχνάς με τη σκληρή, βαρειά γροθιά του νά ’ναι
που σ’ έπνιξε σε μυστικές βαθιά βαλτονεριές;

.

Θε νά ’θελα, ξεχύνοντας υγείας ευωδιά,

αιώνια σκέψεις δυνατές τα στήθια σου να κλείνουν,

και το αίμα σου, χριστιανικό, νά ’τρεχε ρυθμικά,

.

σαν ήχος πλούσιος συλλαβών αρχαίων που τις λαμπρύνουν

βασιλικά με τη σειρά, του τραγουδιού ο αφέντης

ο Φοίβος, κι ο μεγάλος Παν, των τρύγων ο λεβέντης.

~

.Μετάφραση: Γιώργης  Σημηριώτης

Σαρλ  Μπωντλαίρ, Τα άνθη του κακού,

Εκδόσεις Μαρή

πηγή