Καρλ Σάντμπεργκ (Carl Sandburg), «Γλώσσες»

 Δεν υπάρχουν χειρολαβές σε μια γλώσσα
Από όπου οι άνθρωποι να την κρατήσουν
Να σημειώσουν σημάδια να μη λησμονηθεί.
Ένας ποταμός είναι, αυτή η γλώσσα,
Μια φορά στα χίλια χρόνια
Αρχίζει μια νέα πορεία
Αλλάζοντας τη διαδρομή της προς τον ωκεανό.
Φερτά υλικά απ’ τα βουνά
Κινούνται προς τις κοιλάδες
Κι από έθνος σε έθνος
Διασχίζουν σύνορα και αναμειγνύονται.
Οι γλώσσες πεθαίνουν σαν ποταμοί.
Οι λέξεις που τυλίγονται στη γλώσσα σου σήμερα
Και σπάνε σε σχήματα της σκέψης
Ανάμεσα στα δόντια και τα χείλη σου καθώς μιλάνε
Τώρα και σήμερα
Θα απογίνουν ξέθωρα ιερογλυφικά
Δέκα χιλιάδες χρόνια από τώρα.
Τραγούδα – και τραγουδώντας – θυμήσου
Το τραγούδι σου πεθαίνει και αλλάζει
Και δε θα είναι εδώ και επ-αύριον
Περισσότερο απ’ τον άνεμο
Που φυσούσε δέκα χιλιάδες χρόνια πριν.

~

απόδοση Μαργαρίτα Παπαγεωργίου

πηγή