Το κεφάλι μου βρίσκει στ’ αστέρια.
Τα πέλματά μου πατούν στις λοφοκορφές.
Τ’ ακροδάχτυλά μου στις κοιλάδες και τις ακτές της παγκόσμιας ζωής.
Εκεί κάτω, στον ηχηρό αφρό των αρχέγονων πραγμάτων, φτάνω με τα χέρια μου και παίζω με τα βότσαλα του πεπρωμένου.
Πολλές φορές έχω πάει στην κόλαση κι έχω γυρίσει.
Ξέρω τα πάντα για τον ουρανό γιατί με το Θεό έχω μιλήσει.
Βρέχομαι στο αίμα και στα σπλάχνα του τρόμου.
Γνωρίζω το παθιασμένο άδραγμα της ομορφιάς
και τη θεσπέσια επανάσταση τ’ ανθρώπου που σ’ όλες τις πινακίδες διαβάζει «Απαγορεύεται».
Τα πέλματά μου πατούν στις λοφοκορφές.
Τ’ ακροδάχτυλά μου στις κοιλάδες και τις ακτές της παγκόσμιας ζωής.
Εκεί κάτω, στον ηχηρό αφρό των αρχέγονων πραγμάτων, φτάνω με τα χέρια μου και παίζω με τα βότσαλα του πεπρωμένου.
Πολλές φορές έχω πάει στην κόλαση κι έχω γυρίσει.
Ξέρω τα πάντα για τον ουρανό γιατί με το Θεό έχω μιλήσει.
Βρέχομαι στο αίμα και στα σπλάχνα του τρόμου.
Γνωρίζω το παθιασμένο άδραγμα της ομορφιάς
και τη θεσπέσια επανάσταση τ’ ανθρώπου που σ’ όλες τις πινακίδες διαβάζει «Απαγορεύεται».
Τ’ όνομα μου είναι Αλήθεια και είμαι ο πιο ασύλληπτος αιχμάλωτος στο σύμπαν.
~
Μετάφραση: Μάνος Κουνουγάκης