(1).jpg)
.png)
Είπα: «με κατοίκησες πολύ», αλλά―
αυτό το σπίτι δεν έχει πια κλειδιά ούτε πόρτες·
μόνο κουρτίνες που ανεμίζουν ρομαντικά.
Εσύ θρονιάστηκες στην πολυθρόνα μου,
άναψες τσιγάρο κι άρχισες να χαϊδεύεις την ταπετσαρία.
Το μάτι του δαχτυλιδιού σου με νάρκωνε,
ακολουθώντας ανήμπορο τα δάχτυλα
(ενώ στην πραγματικότητα ήξερα ότι ήθελε
να μείνει στάσιμο και να με κοιτάει).
[Άκου τώρα κάτι σοβαρό:
αυτός ο δρόμος που χαράζεις με το νύχι
οδηγεί σ’ ένα σημείο χωρίς επιστροφή.
Εγώ έχω ήδη φτάσει.]
αυτό το σπίτι δεν έχει πια κλειδιά ούτε πόρτες·
μόνο κουρτίνες που ανεμίζουν ρομαντικά.
Εσύ θρονιάστηκες στην πολυθρόνα μου,
άναψες τσιγάρο κι άρχισες να χαϊδεύεις την ταπετσαρία.
Το μάτι του δαχτυλιδιού σου με νάρκωνε,
ακολουθώντας ανήμπορο τα δάχτυλα
(ενώ στην πραγματικότητα ήξερα ότι ήθελε
να μείνει στάσιμο και να με κοιτάει).
[Άκου τώρα κάτι σοβαρό:
αυτός ο δρόμος που χαράζεις με το νύχι
οδηγεί σ’ ένα σημείο χωρίς επιστροφή.
Εγώ έχω ήδη φτάσει.]
Η Ιφιγένεια Ντούμη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1982. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1999-2003), λογοτεχνική μετάφραση από τα Ισπανικά στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Μετάφρασης Λογοτεχνίας (Ε.ΚΕ.ΜΕ.Λ), και υποκριτική στη δραματική σχολή «Αρχή» της Νέλλης Καρρά. Εργάζεται ως μεταφράστρια. Τίτλοι βιβλίων: Love me tender (Σαιξπηρικόν, 2018)
