Ιφιγένεια Ντούμη, «Κάμελ»

 Ο δρόμος που οδηγεί στο σπίτι με το πένθος είναι παραλιακός.
Για την ακρίβεια, ένα κομμάτι της διαδρομής είναι άμμος.
Ντυμένος για επίσκεψη, περνάει ανάμεσα απ’ τους λουόμενους
για να πάει να συλλυπηθεί.
Προηγουμένως γυάλισε τα παπούτσια του.
Δεν έχει σημασία που θα σκονιστούν.
Έπρεπε κάτω απ’ τη στρώση της άμμου τα παπούτσια
να έχουν υπάρξει γυαλισμένα.

Γέρνει ελαφρώς μπροστά.

Βαδίζει πατώντας πρώτα το μπροστινό μέρος του πέλματος.

Ίσως επειδή φοβάται να μην πέσει.

Στην επιστροφή, τα παιδιά στην αμμουδιά,

κουρασμένα απ’ τις ρακέτες και τον ήλιο,

θα αγγίζονται νωχελικά.

~

 από τη συλλογή "Love Μe Τender", εκδ. Σαιξπηρικόν, 2018

πηγή

Η Ιφιγένεια Ντούμη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1982. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1999-2003), λογοτεχνική μετάφραση από τα Ισπανικά στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Μετάφρασης Λογοτεχνίας (Ε.ΚΕ.ΜΕ.Λ), και υποκριτική στη δραματική σχολή «Αρχή» της Νέλλης Καρρά. Εργάζεται ως μεταφράστρια. Τίτλοι βιβλίων: Love me tender (Σαιξπηρικόν, 2018)