Ιβάν Γκολ (Yvan Goll), «Πολλαπλή γυναίκα»

 Γιατί ποτέ δεν είσαι μόνη μαζί μου
γυναίκα ανεξερεύνητη, πιο ανεξερεύνητη κι από την άβυσσο
όπου αργοπορούν οι πηγές του παρελθόντος

Οι άγνωστες μητέρες σου, με κόκκινες χειρονομίες
αμφισβητούν τον έρωτά μας μες στο μεγάλο δάσος
πάνω στα σκαλοπάτια των γκρεμισμένων πολιτειών τους

Και πίσω από τις πύλες της καρδιάς σου
ακούγονται γίγαντες ν’ ανεβαίνουν
προς την απόλυτη βασιλεία του ανθρώπου

Ακούς τη φωνή μου να τραγουδάει τ’ όνομά σου
σε ένα αυτί
που το κατοικούν ωκεανοί προαιώνιοι;

~

πηγή

Από τη συλλογή «Πολλαπλή γυναίκα» (1956).

«Ιβάν Γκολ - Ποιήματα [1920-1950] - 

μετάφραση, επίμετρο, σημειώσεις, Ε.Χ. Γονατάς», 

εκδ. Στιγμή, 2003