Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα (Federico García Lorca), «Του γλυκού παράπονου»

Να στερηθώ το θαύμα μη’ μ’ αφήσεις
στα μάτια σου να χάνομαι και να ‘χω
τη νύχτα ν’ ακουμπάει στο μαγουλό μου
το ρόδο της ανάσας σου μονάχο.

Πονώ που είμαι εδώ, σ’ αυτή την όχθη,
κορμός χωρίς κλαδιά στην ερημιά του
χωρίς χυμό χωρίς πηλό και άνθη
για το σαράκι μες στα σωθικά του.

Αν είσαι ο κρυμμένος θησαυρός μου

η σταύρωση και η νωπή μου θλίψη

κι εγώ σκυλί της επικράτειάς σου

αυτό που έχω κερδίσει ας μη μου λείψει

και που στολίζει τώρα τα νερά σου

με φύλλα από το φθινόπωρό μου.

~

Σονέτα Του Σκοτεινού Έρωτα

Μεταφρ. ΣΩΤΗΡΗΣ ΤΡΙΒΙΖΑΣ

Εκδ. Μικρή Άρκτος © 2004.

πηγή