Σύλβια Πλαθ (Sylvia Plath), «Άνθρωπος στα μαύρα»

Εκεί που οι τρεις πορφυροί
Κυματοθραύστες δέχονται το σκούντημα
Και το ρούφηγμα της γκρίζας θάλασσας

Στ’ αριστερά, και το κύμα
Ξεσφίγγει τη γροθιά του πάνω στο γκριζοκάστανο
Αγκιστρωτό ακρωτήρι της

Φυλακής του Ντιρ Άιλαντ
Με τα συγυρισμένα του χοιροστάσια,
Τα ορνιθοτροφεία και το πράσινο για τα ζώα

Στα δεξιά, κι ο μαρτιάτικος πάγος

Στιλβώνει τις πέτρινες λακκούβες ακόμη,

Υψώνονται οι γκρεμοί της αμμουδιάς στου ταμπάκου το χρώμα

Πάνω από μια πέτρα μεγάλη και μυτερή

Γυμνωμένη από κάθε ρεύμα που ξεσπά,

Κι εσύ, διασχίζοντας κείνες τις άσπρες

Πέτρες, τις δρασκέλισες με το νεκρό

Μαύρο παλτό σου, τα μαύρα παπούτσια, και τα

Μαύρα μαλλιά σου ως εκεί που στάθηκες,

Στεριωμένος στρόβιλος στη μακρινή

Άκρη, καθηλώνοντας πέτρες, αέρα,

Όλα αυτά, μαζί.

~

Μετάφραση: Αλέξης Τραϊανός
πηγή

Βιογραφία..