Αμαλία Τσακνιά, «Άνοιξη»

Πάνω που λες πως όλα τέλειωσαν
κι αρχίζεις πια να συνηθίζεις στην ιδέα
κάποιο ανεπαίσθητο άρωμα σε παγιδεύει
και σκαλώνει το βλέμμα σου στο πρώτο κλαδί:
Μικρές, αυθάδεις, πεισματάρικες ελπίδες
βαλθήκανε να μπουμπουκιάζουν
και σε κοιτάζουν περιπαιχτικά
ανατρέποντας την τάξη των πραγμάτων.
~
Αμαλία Τσακνιά, Το δέντρο, 1977

πηγή

 

Η Αμαλία Τσακνιά γεννήθηκε στην Αθήνα το 1932. Το 1950 αποφοίτησε από το Αμερικανικό Κολλέγιο Θηλέων και εργάστηκε από το 1953 μέχρι το 1968 στη φαρμακευτική εταιρεία ΑΒΒΟΤΤ. Το 1953 δημοσίευσε την εμπερίστατη ανθολογία "Κινέζικη ποίηση", την οποία δούλευε και εμπλούτιζε συνεχώς. Το 1977 κυκλοφόρησε, ιδίοις αναλώμασιν, συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων της (έγραφε από παιδί) με τίτλο, "Το δέντρο". Μέχρι το θάνατό της (1984), μετά από επώδυνη ασθένεια, συνέχισε αδιαλείπτως να γράφει και να μεταφράζει ποίηση, πεζογραφία και θέατρο. Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί σε ελληνικά λογοτεχνικά περιοδικά και μεταφραστεί στα γερμανικά, αγγλικά και σλοβένικα.