Κι απ’ τις λευκές σελίδες μου
Τα δάκρυα
Που αστράφτουνε κι υπνοβατούν
Εμβλήματα φωσφορικά
Μιας απουσίας θροΐζουσας
Μ’ ένα χρυσάνθεμο φιλί
Θά ’ρθω να εξατμίσω
Κι όλες τις σκουριασμένες κλειδαριές
Που του θανάτου κυοφορούν
Το κεφαλαίο θήτα
Καρτερικά συνάζοντας
Των ίσκιων μόνο τα ίχνη
Με δέσμη ανέσπερου φωτός
Νύχτα θα διαρρήξω
Κι ίσως πια να ’μαι βέβαιη
Πως θα ’ναι αδιάβροχη η ψυχή
Στην τόση νοσταλγία
~
Τα δάκρυα
Που αστράφτουνε κι υπνοβατούν
Εμβλήματα φωσφορικά
Μιας απουσίας θροΐζουσας
Μ’ ένα χρυσάνθεμο φιλί
Θά ’ρθω να εξατμίσω
Κι όλες τις σκουριασμένες κλειδαριές
Που του θανάτου κυοφορούν
Το κεφαλαίο θήτα
Καρτερικά συνάζοντας
Των ίσκιων μόνο τα ίχνη
Με δέσμη ανέσπερου φωτός
Νύχτα θα διαρρήξω
Κι ίσως πια να ’μαι βέβαιη
Πως θα ’ναι αδιάβροχη η ψυχή
Στην τόση νοσταλγία
~
Η Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου γεννήθηκε στο Μόναχο, κατάγεται από την
Κωνσταντινούπολη και ζει στη Θεσσαλονίκη, όπου σπούδασε στη Φιλοσοφική
σχολή του Α.Π.Θ. Παράλληλα με την ποίηση ασχολείται με το λογοτεχνικό
δοκίμιο, με δημοσιεύσεις σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά και
συλλογικούς τόμους. Ποιητικές συλλογές: Αφόρετα θαύματα (2017), Το
επιδόρπιο (2012), Όροφος μείον ένα (2008, β΄ έκδ. 2009), Ν' ανθίζουμε ως
το τίποτα (2004), Εν τη ρύμη του νόστου (1999), Το τρίπτυχο του φέγγους
(1993), Λυπημένες μαργαρίτες (1986). Έχει επίσης εκδώσει το δοκίμιο:
"Συρραπτική του προσώπου: Επίσκεψη στην ποίηση του Ορέστη Αλεξάκη" (εκδ.
Νέος Αστρολάβος / Ευθύνη, 2012). Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα
αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά, ισπανικά, αλβανικά, βουλγαρικά,
και περιέχονται σε ελληνικές και ξένες ανθολογίες. Είναι μέλος της
Εταιρείας Συγγραφέων και Γεν. Γραμματέας της Εταιρείας Λογοτεχνών
Θεσσαλονίκης.