Ντίνος Χριστιανόπουλος, «Το ξεγύμνωμα»

Χυδαίος μεσολαβητής η νύχτα πάλι,
με τα γλυκά δολώματα της κόλασης,
μιαν αποτρόπαιη αγκαλιά θα σου προσφέρει,
μιαν αγκαλιά που δε μιλάει, που δε γελάει,
που δε γνωρίζει τις κινήσεις της αγάπης.

Όμως, αν μες στο ρήμαγμα και μέσα
στο σπαραγμό, γλυκό τραγούδι ακούσεις
απ’ τις ειρηνικές, ανυποψίαστες αγροικίες
να ’ρχεται ατρικύμιστο, διόλου
να μην ελπίσεις, κουρασμένη μου ψυχή·

γιατί ετούτο το ξεγύμνωμα που θέλεις,
ετούτο το ξετύλιγμα της σάρκας,
από το λάσιο στήθος ως τα πόδια,
αυτή η ακέραια γύμνια που ονειρεύτηκες,
ακέριου μόνο έρωτα δόσιμο είναι.
~
Από τη συλλογή Ξένα γόνατα (1954)

πηγή