Όταν φεύγω μακριά σου
Ο κόσμος χτυπάει άψυχος
Σαν ένα λασκαρισμένο ταμπούρλο.
Σε καλώ κάτω από τ’ άστρα που προβάλλουν
Και σε φωνάζω στις ράχες του ανέμου.
Οι δρόμοι περνώντας γρήγορα,
Ο ένας μετά τον άλλον,
Σε τραβούν μακριά μου,
Κι οι λάμπες της πόλης τρυπούν τα μάτια μου
Έτσι που δεν μπορώ πια να δω το πρόσωπό σου.
Γιατί να πρέπει να σε αφήσω,
Να πληγώνω τον εαυτό μου
Στις κοφτερές άκρες της νύχτας ;
~
Ο κόσμος χτυπάει άψυχος
Σαν ένα λασκαρισμένο ταμπούρλο.
Σε καλώ κάτω από τ’ άστρα που προβάλλουν
Και σε φωνάζω στις ράχες του ανέμου.
Οι δρόμοι περνώντας γρήγορα,
Ο ένας μετά τον άλλον,
Σε τραβούν μακριά μου,
Κι οι λάμπες της πόλης τρυπούν τα μάτια μου
Έτσι που δεν μπορώ πια να δω το πρόσωπό σου.
Γιατί να πρέπει να σε αφήσω,
Να πληγώνω τον εαυτό μου
Στις κοφτερές άκρες της νύχτας ;
~
μτφρ. Κώστας Λιννός