Έντουαρντ Κάμινγκς (Edward Cummings), «Τι είναι για μένα»

Τί είναι για μένα το στόμα σου;
Μια κούπα λυπημένο λιβάνι,
ένα δέντρο με φύλλο που κόβουν,
έν’ ανυπόφορο μεγάλο καράβι,
μια φαρέτρα με βέλη υπέροχα.

Τί είναι για μένα το στήθος σου;
Έν’ άνθος μιας καινούργιας προσευχής μου,
ένα ποίημα με φώτα που ποτέ δεν σβήνουν,
ένα πηγάδι με πουλιά αλαζονικά και προπετή,
ένα που δονείται ακόμα τανυσμένο τόξο.

Τί είναι για μένα το κορμί σου;
Θέατρο είναι με ασάλευτη σιγή
και άρμα με ταχύτητα κόκκινη·
κι ακόμα είναι, ω, το δειλό, αβέβαιο βήμα
κάτι πόθων που έχουν ασπρίσει τα μαλλιά τους.

Κυρία, θα σε αγγίξω με το νου μου.
Θα σε αγγίξω και θα σε αγγίξω και θα σε αγγίξω
ώσπου να μου δώσεις
ξαφνικά ένα χαμόγελο, συνεσταλμένα άσεμνο
(κυρία θα σε
αγγίξω με το νου μου.) θα σε αγγίξω,
αυτό είναι όλο,
απαλά κι εσύ ολότελα θα γίνεις
με απέραντη ευκολία
το ποίημα που δεν θα γράψω
όταν, το στόμα της που ξαφνικά ξυπνά, αρχίζει
ολότελα με το δικό μου άγρια να παίζει
(κι απ' τους μηρούς μου που ανασηκώνονται και ξεφυσούν
μια δολοφονική βροχή φτάνει σκιρτώντας στο
ανωφερές μοναδικό βαθύτατο λουλούδι που
κουβαλά σε μια χειρονομία των γοφών της)

Πηγή