Μαρία Πολυδούρη, «Παλίρροια»

Δύναμη ανώφελη σε φέρνει ενάντια

του χαραγμένου δρόμου των κυμάτων.

Κι’ αν τους μικρούς κουρσάρους σου απ’ αγνάντια

δένει η φρίκη των άφαντων μνημάτων,

Να, της ορμής σου η θλιβερή κατάντια:

σ’ ερωτιάρικο εν άσμα των ασμάτων

και της λύσσας του αφρού σου, σε διαμάντια,

χάρες υποταγής στο πέρασμά των

Των δυνατών να σε πατούν! Μεγάλη

η μοίρα σου κι’ ανίκητη είναι. Φτάνει.

Σκύψε μπροστά της κάλλιο το κεφάλι.

Η δύναμή σου, ανθοί για να κοσμούνε

των νικητών σου το άδικο στεφάνι

που είναι απ’ τη μοίρα, εκείνοι να νικούνε.
~
Οι τρίλλιες που σβήνουν (1928)