Ο Μικρός Πρίγκιπας: «Αντίο», είπε η αλεπού. «Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις αληθινά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια»

Μολιέρος (Molière)

«Ο Ταρτούφος» (1664)

Μολιέρος (Molière)

«Ο κατά φαντασίαν ασθενής» (1673)

Μολιέρος (Molière)

«Ο αρχοντοχωριάτης» (1670)

Μολιέρος (Molière)

«Ντον Ζουάν» (1665)

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Όνειρο Θερινής Νυκτός»

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Ρωμαίος και Ιουλιέτα»

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

«Ματωμένος Γάμος»

Αντουάν Ντε Σαιντ- Εξυπερύ

«Ο μικρός πρίγκηπας»

Αντόν Τσέχωφ

«Ένας αριθμός»

Ντάριο Φο

«Ο τυχαίος θάνατος ενός Αναρχικού»

Ευγένιος Ιονέσκο

«Ρινόκερος»

Έντγκαρ Άλαν Πόε

«Ιστορίες αλλόκοτες»

Μπέρτολτ Μπρεχτ

«Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι»

721 Ποιητές - 8.160 Ποιήματα

Επιλογή της εβδομάδας..

Οδυσσέας Ελύτης, «Το Μονόγραμμα»

Θά πενθώ πάντα -- μ’ακούς; -- γιά σένα, μόνος, στόν Παράδεισο Ι Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές  Τής παλάμης, η Μοίρα, σάν κλειδούχο...

Σάμιουελ Μπέκετ (Samuel Beckett), «Περιμένοντας τον Γκοντό» (pdf)

Ο Samuel Beckett έγραψε το Περιμένοντας τον Γκοντό μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, το χειμώνα του 1948 – 1949, αφού είχε στο μεταξύ επιδοθεί στην συγγραφή μυθιστορημάτων και μικρών αφηγημάτων. Η πρώτη σκηνική παρουσίαση του έγινε το 1953 στο Παρίσι σε σκηνοθεσία Roger Blin. Το κοινό αρχικά αντιμετώπισε με αδιαφορία το έργο, σταδιακά, ωστόσο, άρχισε να γίνεται όλο και πιο γνωστό για να καταλήξει σήμερα να θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα – αν όχι το σημαντικότερο – θεατρικό έργο του εικοστού αιώνα.

Το Περιμένοντας τον Γκοντό είναι ένα έργο δύσκολο, γεμάτο πυκνούς συμβολισμούς και πολλαπλές διακειμενικές αναφορές, μπορεί, όμως, να εκλύσει την πρωτογενή του ενέργεια μέσα από μία καλή σκηνοθεσία. Είναι ένα έργο κλασσικό και το πρόβλημα που θέτει, της ανθρώπινης απελπισίας, παραμένει όχι μόνο επίκαιρο αλλά και επιτακτικό. [...] Συνέχεια της ανάλυσης ΕΔΩ

Περιμένοντας τον Γκοντό 
(En attendant Godot) 
 μτφ. Α. Παπαθανασοπούλου

 Uploaded by eterna_cloud

Αντώνης Σαμαράκης (1919-2003)

«Το άγγελμα της ημέρας»

Μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» κι αν χαμηλά έχεις πέσει. κι αν λύπη τώρα σε τρυγά κι έχεις βαθιά πονέσει.

Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά κι έρημος έχεις μείνει. μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» -τ' ακούς;- ό,τι  κι αν γίνει

 
 
𝓜πάμπης 𝓚υριακίδης