Πέρσι Σέλλεϋ (Percy Shelley), «Θρήνος»

Ω, κόσμε! ω Χρόνε! ω Ζωή!

που τα στερνά σκαλιά σας σκαρφαλώνω,

ενώ τρέμουν τα πόδια μου απ’ όπου πριν είχα διαβεί,

η δόξα της δικής σας άνοιξης πότε θα ξαναρθεί;

Ποτέ πια – ω, ποτέ!

Από τη μέρα και τη νύχτα πέταξε η χαρά μακριά·

άνοιξη, καλοκαίρι και χειμώνας με βαραίνουν

και δε θα νοιώσει ζεστασιά η πονεμένη μου καρδιά

ποτέ πια – ω, ποτέ!

Μετάφραση: Μερόπη Οικονόμου