Γιάννης Ρίτσος, «Καθόλου λίγο»

«Ακόμη κάτι – τι; Μήτε εκείνος δεν ξέρει. Να προσθέσει.

Να προσθέσει, πού; Να γίνει τι; Δεν ξέρει. Δεν ξέρει.

Μονάχα τούτη η θέληση – δική του. Παίρνει τσιγάρο. Τ’ ανάβει.

Έξω φυσάει. Οι φοινικιές της εκκλησίας θα σπάσουν. Ο  αέρας

δεν μπαίνει μέσα στα ρολόγια. Δεν ταράζεται η ώρα. Εννέα, δέκα

έντεκα, δώδεκα, μία. Στ’ άλλο δωμάτιο στρώνουν το τραπέζι,

φέρνουν τα πιάτα. Η γερόντισσα κάνει το σταυρό της. Το κουτάλι

ανεβαίνει στο στόμα. Μια φέτα ψωμί είναι κάτω απ’ το τραπέζι.»

~
(Γ. Ρίτσος, Κιγκλίδωμα, Κέδρος)