Ο Μικρός Πρίγκιπας: «Αντίο», είπε η αλεπού. «Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις αληθινά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια»

Μολιέρος (Molière)

«Ο Ταρτούφος» (1664)

Μολιέρος (Molière)

«Ο κατά φαντασίαν ασθενής» (1673)

Μολιέρος (Molière)

«Ο αρχοντοχωριάτης» (1670)

Μολιέρος (Molière)

«Ντον Ζουάν» (1665)

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Όνειρο Θερινής Νυκτός»

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Ρωμαίος και Ιουλιέτα»

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

«Ματωμένος Γάμος»

Αντουάν Ντε Σαιντ- Εξυπερύ

«Ο μικρός πρίγκηπας»

Αντόν Τσέχωφ

«Ένας αριθμός»

Ντάριο Φο

«Ο τυχαίος θάνατος ενός Αναρχικού»

Ευγένιος Ιονέσκο

«Ρινόκερος»

Έντγκαρ Άλαν Πόε

«Ιστορίες αλλόκοτες»

Μπέρτολτ Μπρεχτ

«Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι»

721 Ποιητές - 8.160 Ποιήματα

Επιλογή της εβδομάδας..

Οδυσσέας Ελύτης, «Το Μονόγραμμα»

Θά πενθώ πάντα -- μ’ακούς; -- γιά σένα, μόνος, στόν Παράδεισο Ι Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές  Τής παλάμης, η Μοίρα, σάν κλειδούχο...

Ιουλίτα Ηλιοπούλου, «Θεσσαλονίκη»

Τη γλώσσα εδώ μιλούν τα όνειρα
στο μισοσκόταδο
βαδίζοντας έξω απ’ τον ύπνο.

 Ι
Δεν έχει χρόνο αυτή η πόλη
Μια λεπτή βροχή και γαλάζια, κατ’ευθείαν απ’τής σελήνης τα έγκατα
Επίμονα πότισε τους λόφους, τα πλατιά πεζοδρόμια
Την επιφάνεια του νερού, τα πρόσωπα, τις ρόδες των ποδηλάτων
Κι αμέσως λες, πήραν να βαραίνουν τα σπίτια στον ύπνο τους
Τόσων αιώνων δάκρυα βαστάζοντας η σιωπή
Όπως οι πέτρες οι αρχαίες ανάμεσα, βαστούν μια μαργαρίτα.
Χαράζει;

ΙΙ
Δεν έχει χρόνο αυτή η πόλη.
Ένα ατελεύτητο ταξίδι φυσώντας ο άνεμος
Το πλοίο τσίγκινο κι ελαφρύ γλιστρά μαζί με το λιμάνι
Και μια λεπτή κλωστή καπνού
Τραβάει αργά το τοπίο στη δύση…
Πρώτα ο πύργος- σα χάρτινος, οι καμάρες μετά
Τα ψηλά δέντρα,τα βουβά κτίρια,η παλιά αγορά με τα λουλούδια
Οι τρούλοι,τα λουτρά, οι εξώστες, τα σύννεφα
Κι αργά πολύ σαν ακίνητη ν’ακολουθεί η αχειροποίητος
Μόνη, μέσα στο μπλε της μετάξι .
Έξω μένουν,στην προκυμαία,οι άνθρωποι άναυδοι να κοιτούν
Μια πόλη μέσα στο νερό, πραγματική
Και μία άλλη απέναντι, είδωλο του καθρέφτη.
Κάποιοι ανάβουνε φως. Πολύχρωμα παράθυρα εμφανίζονται.
Παρακολουθεί καθένας τ’όνειρό του.
Κι ύστερα μπαίνει σκυφτός στο σπίτι του.
Βράδιασε.

  ΙΙΙ
Δεν έχει χρόνο αυτή η πόλη.
Μήτε ήχο, απόψε, μήτε μουσική
Μόνο ένας μικρούλης άγγελος, ψηλά παίζει τ’αόρατο βιολί του.
Κι εκεί, πάνω στη νότα σι ,την αθέατη
Γυρνώ και σε φιλώ.
Από μακριά ακούγεται να ’ρχεται το πρώτο τραίνο.
Και κλείνουν μεμιάς  όλα της πόλης τα νυχτολούλουδα.

Η Ιουλίτα Ηλιοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Βυζαντινή και Νεοελληνική Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και θέατρο στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών. Γράφει ποίηση, δοκίμια και παραμύθια. Mελετά το έργο του Οδυσσέα Ελύτη και έχει πραγματοποιήσει πολλές ομιλίες γι' αυτό. Επίσης, επιμελείται εκδόσεις βιβλίων. Επί δεκατρία χρόνια συνεργάστηκε με την Ορχήστρα των Χρωμάτων και το Ίδρυμα Μελίνα Μερκούρη στη δημιουργία προγραμμάτων λόγου και μουσικής. Με τον Σπύρο Σακκά και τον Γιώργο Κουρουπό παρουσιάζουν μουσικά προγράμματα βασισμένα στην ποίηση. Ένα από αυτά, αφιερωμένο στην ποίηση του Ελύτη, κυκλοφόρησε σε CD-βιβλίο με τίτλο "Με το λύχνο του άστρου" (εκδ. "ύψιλον/βιβλία"). Τίτλοι βιβλίων: Percy Bysshe Shelley Υπεράσπιση της ποίησης Μετάφραση (1996). Καλούς ενιαυτούς Μάρκο (1987). Δίγαμμα (1992). Ευχήν Οδυσσεί (1997). Από το ένα στο δύο (2000). 11 τόποι για 1 καλοκαίρι (2006). Τι ζητάει ο Ζήνων; (2007). Η κούκλα (2008). Η Πράσινη Σκουφίτσα Παραμύθι (2008).  Οδυσσέας Ελύτης: Ο ναυτίλος του αιώνα (2011). Το σπίτι (2012). Αναζητώντας τη δέκατη τέταρτη ομορφιά Δοκίμια για τον Οδυσσέα Ελύτη (2014). Ιοκάστη (2015). Τίμος ο Αθηναίος (2015). Μα πότε θα φτάσει αυτός ο Μάγος; (2017). Το ψηφιδωτό της νύχτας (2018)

Αντώνης Σαμαράκης (1919-2003)

«Το άγγελμα της ημέρας»

Μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» κι αν χαμηλά έχεις πέσει. κι αν λύπη τώρα σε τρυγά κι έχεις βαθιά πονέσει.

Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά κι έρημος έχεις μείνει. μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» -τ' ακούς;- ό,τι  κι αν γίνει

 
 
𝓜πάμπης 𝓚υριακίδης