Άγγελος Σικελιανός, «Ωδή σ' ένα χαμένον έρωτα»

Ἕνας χλωμός ήλιος ἐφάνηκες

καὶ σκόρπισες θαμπήν αὐγὴ

ἀνάμεσα ἀπ᾿ τ᾿ ἀχνὰ σύννεφα

ποὺ τὸ κορμάκι σου εἶχε βγεῖ.

Τὰ φτερουγάκια σου ἀνασήκωσες,

τ᾿ ἀλαφροκίνησες λευκά,

σὰ γιὰ νὰ διώξεις κάποιον ὄνειρο

κι ἔπειτα πάνω τους γλυκὰ

τὰ ὁλόξανθα μαλλάκια ἀκούμπησες.

Μὰ πρίν αρχίσει νὰ φυσᾶ,

ἀπ᾿ τὰ ματάκια σου ὅπως τά 'κλεισες

ἡ πρώτη στάλαξε δροσιά.

Κι όπως τὰ σύννεφα σὲ ζώσανε

πυκνά, μὲ ἀργότατη σιωπὴ

ἐχάθηκες τὴ πρώτη χύνοντας

μὲ τὸ φτερούγισμα, ἀστραπή.

~

Ο Άγγελος Σικελιανός (Λευκάδα, 1884 – Αθήνα, 1951) ήταν ένας από τους μείζονες Έλληνες παραδοσιακούς ποιητές. Ο Σεφέρης τον αποκάλεσε «Άρχοντα της λαλιάς μας». Ο Παλαμάς τον θεωρούσε περισσότερο φιλόσοφο παρά ποιητή. Το έργο του διακρίνεται από έντονο λυρισμό και ιδιαίτερο γλωσσικό πλούτο. Τα ενδιαφέροντά του ήταν καθαρά λογοτεχνικά και από νωρίς μελέτησε Όμηρο, Πίνδαρο, Ορφικούς και Πυθαγόρειους, λυρικούς ποιητές, προσωκρατικούς φιλοσόφους, Πλάτωνα, Αισχύλο αλλά και την Αγία Γραφή και ξένους λογοτέχνες όπως τον Ντ' Αννούντσιο. Το 1902, δημοσίευσε τα πρώτα του ποιήματα στα λογοτεχνικά περιοδικά Διόνυσος και Παναθήναια. Υπήρξε 5 φορές υποψήφιος για το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Ο Άγγελος Σικελιανός υπέφερε από χρόνια ημιπληγία. Πέθανε στην Αθήνα στις 19 Ιουνίου 1951 έπειτα από πολυήμερη νοσηλεία εξαιτίας λήψης φαρμάκου που του προκάλεσε σημαντικές διαταραχές και τάφηκε στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών. [Βιογραφία]