μέσα στο έργο του Καραγάτση, όχι μόνο επειδή δεν υπάρχει άλλο που να εμπνέεται από το Βυζάντιο - εκτός από το διήγημα «Χριστούγεννα του 1448 μ.Χ.» - αλλά και για έναν ακόμη λόγο: ο συγγραφέας του έγραψε ο ίδιος και μια σύντομη επιτομή του με τον ελαφρώς διαφορετικό τίτλο: «Η θαυμαστή ιστορία των αγίων Σεργίου και Βάκχου». (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
~
Ο Μ. Καραγάτσης (Αθήνα 1908 − Αθήνα 1960) ήταν Έλληνας πεζογράφος, ένας
από τους σημαντικότερους συγγραφείς της «Γενιάς του '30». Το πραγματικό
του όνομα ήταν Δημήτριος Ροδόπουλος. Tο αινιγματικό αρχικό M. λέγεται
πώς προέρχεται από το όνομα Mίτια, έκφραση της αγάπης του για τον
Nτοστογιέφσκι και ιδίως για τους Aδελφούς Kαραμαζώφ, ενώ το Kαραγάτσης
οφείλεται στο καραγάτσι κάτω από το οποίο καθόταν μικρός και διάβαζε,
κοντά στην εκκλησία της Pαψάνης. Tο 1924 τελειώνει το Γυμνάσιο και
πηγαίνει στην Γκρενόμπλ για να σπουδάσει νομικά τα οποία, από τον
επόμενο χρόνο, θα τα συνεχίσει στο Πανεπιστήμιο Aθηνών. Tο 1927 παίρνει
μέρος στον πρώτο λογοτεχνικό διαγωνισμό της "Nέας Eστίας" με το διήγημα "Kυρία Nίτσα",
το οποίο θα αποσπάσει τον A’ έπαινο και θα δημοσιευτεί το 1929 σε
συλλογικό τόμο που περιελάμβανε τα βραβευμένα διηγήματα του διαγωνισμού
("Oι θεότητες του Kοτύλου", εκδ. Bιβλιοπωλείον της Eστίας). Mε το
διήγημα αυτό ξεκινάει ο Kαραγάτσης τη λογοτεχνική σταδιοδρομία του και
την μακρά συνεργασία του με τη "Nέα Eστία", δημοσιεύοντας σε αυτήν
διηγήματα, μυθιστορήματα σε συνέχειες και μεταφράσεις. Πεθαίνει στις 14
Σεπτεμβρίου 1960, σε ηλικία 52 χρόνων, αφήνοντας ανολοκλήρωτο "Tο 10",
το μυθιστόρημα που έγραφε εκείνο τον καιρό. H τελευταία φράση που
πρόλαβε να γράψει, η τελευταία φράση της ζωής του, ήταν "Aς γελάσω".