Χάρης Γαρουνιάτης, «13 στιγμιαία δοκίμια για την ποίηση & τη μουσική»

η γλώσσα δεν αποτελεί εργαλείο της ποίησης.
Η λέξη αποτελεί εργαλείο της ποίησης.
Όπως δεν αποτελεί εργαλείο της μουσικής
η μουσική, αλλά ο ήχος.
Γλώσσα & μουσική είναι ζητούμενα

*

ο οργανοπαίχτης είναι ένας οργανοπαίχτης
& ο τραγουδιστής είναι ένας οργανοπαίχτης.
Συναντάμε τις χορδές του πρώτου στο όργανο
& τις χορδές του δεύτερου στο λαιμό.
Συναντάμε τα δάχτυλα του ενός στα χέρια
& τα δάχτυλα του άλλου στο μυαλό.
Όταν & των δύο τα δάχτυλα κουράζονται
ο γιατρός συνιστά αφωνία

*

αν όλοι οι άνθρωποι στον κόσμο
ήξερα να παίζουν κάποιο μουσικό όργανο
δε θα τους αποκαλούσαμε όλους μουσικούς.
Με τον ίδιο τρόπο, δεν αποκαλούμε ποιητές
όσους γνωρίζουνε γραφή & ανάγνωση

*

βιρτουόζος είναι ο ευφραδής, ακατάσχετος ρήτορας.
Για λίγο, μπορεί να είναι & απολαυστικός.
Αλλά κανείς βιρτουόζος δεν είναι για λίγο

*

αν η λέξη είναι το νοικιασμένο δώμα
ο ήχος είναι η ιδιόκτητη έπαυλη.
Ίσως είναι αυτός ο λόγος που η μουσική
όλη η μουσική, είναι τελείως τρελή

*

για τη μουσική, ένας μουσικός
δεν είναι αρκετός. Έτσι
εκεί που η ποίηση γράφεται για έναν
η μουσική παίζεται για όλους

*

η μουσική έχει την τάση
να μπαίνει από παντού
& η ποίηση να βγαίνει

*

αν, από έναν σέρβερ
αφαιρέσουμε όλα τα καλώδια
& μετά τα βάλουμε ξανά
τυχαία στις υποδοχές
ο σέρβερ μονομιάς
σταματά να λειτουργεί.
Αν ακολουθήσουμε την ίδια μέθοδο
με τους ήχους & τις λέξεις
ξεκινά να λειτουργεί
κάτι το ενδιαφέρον

*

υπάρχει ποίηση στη μουσική
& υπάρχει μουσική στην ποίηση.
Όμως ο ήχος της λέξης είναι ένας.
Όμως ο ήχος είναι τόσο μία
όσο & πολλές λέξεις

*

η καθημερινή γλώσσα είναι από μόνη της
ένα μεγάλο ποίημα σε γλώσσα νεκρή.
Πρώτος, ίσως, απ’ όλους
ο δημοσιογράφος το υποψιάζεται αυτό

*

η κλασική μουσική
κάνει τη μάνα μου να θέλει να
κόψει τις φλέβες της.
Η κλασική ποίηση
κάνει εμένα να θέλω να
κόψω τις φλέβες μου
& επιπλέον
να μην ξαναγράψω ποτέ

*

η λέξη δεν είναι μόνο ήχος.
Ο ήχος δεν είναι μόνο ήχος.
Γι’ αυτό αν μόνο ακούσουμε
τη λέξη ή τον ήχο
ως μόνο ασφαλές
συμπέρασμα προκύπτει
ότι δεν είμαστε κουφοί

*

δεν υπάρχει απονευρωμένη λέξη.
Υπάρχουν απονευρωμένες φράσεις.
& όμως, όταν στον ουρανίσκο του μυαλού μου
πιπιλίζω για πολλή ώρα μια λέξη
βλέπω το σημαινόμενό της να μου γνέφει αντίο.
Απομένω μόνος
μ’ έναν κούφιο ήχο στο κεφάλι μου.
Πφφφφφ.
Κάθε φορά που αποφοιτά ένας οδοντίατρος
πρέπει να κάνω & από ένα παιδί
πηγή

Ο Χάρης Γαρουνιάτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1987. Ποιήματα και μεταφράσεις του έχουν δημοσιευθεί σε έντυπα και διαδικτυακά περιοδικά. Από τις εκδόσεις Αντίποδες κυκλοφορεί η πρώτη του ποιητική συλλογή, Ροσινιόλ (2019).

 

 ΕΔΩ ο ποιητής απαγγέλει το ποίημα "Ψίθυροι ενός επαναλαμβανομένου εφιάλτη" από τη συλλογή
Η ιστοσελίδα του ποιητή-μεταφραστή