Άργησε να καταλάβει πως ο ουρανός
είναι φυτό φυλλοβόλο.
Έφταιξε η μακριά διαδικασία
να ξεντυθεί τον παλιόν άνθρωπο
καθώς το φίδι το πουκάμισό του.
Τώρα πια χειρίζεται το χρόνο
είναι φυτό φυλλοβόλο.
Έφταιξε η μακριά διαδικασία
να ξεντυθεί τον παλιόν άνθρωπο
καθώς το φίδι το πουκάμισό του.
Τώρα πια χειρίζεται το χρόνο
κατά πώς του αρέσει.
Πέρασε τα σύνορα της ονειροκρατίας.
Μας περιφρονεί. Αφήνει κάτω από τις
πόρτες μας αντί για επισκεπτήρια
στελέχη των αεροπορικών του εισιτηρίων.
Βρίσκεται κοντά στην απόγνωση του Θεού.
Δεν μας φοβάται πια.
Έπνιξε τη σκοτοφοβίνη, που είναι
ο φορέας του μηνύματος του φόβου
– αυτό υποστηρίζει ο καθηγητής κύριος Ουγκάρ
Ούτε και τα αισθήματά του πια φοβάται.
Στο ίδιο μελέτημα πληροφορήθηκε
πως τα αισθήματα δεν είναι
τίποτε άλλο παρά απλές
εκρήξεις αμινοξέων. Και όχι μόνο αυτό.
Κατάφερε να αποκρυπτογραφήσει
ολόκληρο το χημικό κώδικα
και των δικών μας συναισθημάτων
Δε μας φοβάται πια. Οι λέξεις του
κριθαρένιο ψωμί κι οι αριθμοί του
όλοι θετικοί, με ρίζα.
Τετραγωνική, κυβική, νιοστή ρίζα.
Του ετοιμάσαμε έναν ουρανό γεμάτο πύον
έναν καιρό σαν κακοφορμισμένη πληγή.
Εκείνος άνοιξε την πόρτα του
στον άνεμο. Ήταν ντυμένος
με την ερημιά των προφητών.
Μας χαμογέλασε γιατί δε φοβάται
την πτώχευση. Έχει το κριθαρένιο ψωμί
είναι ο προμηθευτής των χαρταετών.
Έχει ανοιχτή την πόρτα του στον άνεμο.
Δεν κρυώνει. Τον ντύνει η ερημιά
των προφητών.
Πέρασε τα σύνορα της ονειροκρατίας.
Μας περιφρονεί. Αφήνει κάτω από τις
πόρτες μας αντί για επισκεπτήρια
στελέχη των αεροπορικών του εισιτηρίων.
Βρίσκεται κοντά στην απόγνωση του Θεού.
Δεν μας φοβάται πια.
Έπνιξε τη σκοτοφοβίνη, που είναι
ο φορέας του μηνύματος του φόβου
– αυτό υποστηρίζει ο καθηγητής κύριος Ουγκάρ
Ούτε και τα αισθήματά του πια φοβάται.
Στο ίδιο μελέτημα πληροφορήθηκε
πως τα αισθήματα δεν είναι
τίποτε άλλο παρά απλές
εκρήξεις αμινοξέων. Και όχι μόνο αυτό.
Κατάφερε να αποκρυπτογραφήσει
ολόκληρο το χημικό κώδικα
και των δικών μας συναισθημάτων
Δε μας φοβάται πια. Οι λέξεις του
κριθαρένιο ψωμί κι οι αριθμοί του
όλοι θετικοί, με ρίζα.
Τετραγωνική, κυβική, νιοστή ρίζα.
Του ετοιμάσαμε έναν ουρανό γεμάτο πύον
έναν καιρό σαν κακοφορμισμένη πληγή.
Εκείνος άνοιξε την πόρτα του
στον άνεμο. Ήταν ντυμένος
με την ερημιά των προφητών.
Μας χαμογέλασε γιατί δε φοβάται
την πτώχευση. Έχει το κριθαρένιο ψωμί
είναι ο προμηθευτής των χαρταετών.
Έχει ανοιχτή την πόρτα του στον άνεμο.
Δεν κρυώνει. Τον ντύνει η ερημιά
των προφητών.
Ευχαριστώ την κ. Αγγελική Κ. που μου έστειλε το ποίημα
Ο Ματθαίος Μουντές γεννήθηκε στη Χίο το 1935. Σπούδασε Θεολογία και από το 1961 εργάστηκε στην Αθήνα, στην ιδιωτική εκπαίδευση. Το 1959, φοιτητής ακόμη, άρχισε να δουλεύει στο ραδιόφωνο. Έκανε πολλές εκπομπές με θέματα βιβλικά, λαογραφικά και λογοτεχνικά. Από τις πιο γνωστές εκπομπές του ήταν αυτή με τον τίτλο «Αιγαίο, ρίζα και διάρκεια», που κράτησε έντεκα σχεδόν χρόνια. Κατά καιρούς συνεργάστηκε και με την τηλεόραση. Το 1963 τιμήθηκε με το βραβείο της Ομάδας των Δώδεκα. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και της Εταιρείας Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας, καθώς και του Ανοιχτού Θεάτρου του Γιώργου Μιχαηλίδη, και είχε συνεργαστεί με πολλά λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες. Πέθανε το 2000.
Τίτλοι βιβλίων: Παρακαταθήκη (1957). Ισόπεδος διάβασις (Φέξης, 1963). Η αντοχή των υλικών (α´ έκδοση Ίκαρος, 1971, και β´ έκδοση Καστανιώτης, 1983). Τα αντίποινα (Εστία, 1982). Νηπιοβαπτισμός (Καστανιώτης, 1992). Η αντοχή της ποίησης (Πρώτη Ύλη, 2020 /ανθολόγιο από την ποιητική του παραγωγή που καλύπτει σαράντα χρόνια (1957-1997)).
Ο Ματθαίος Μουντές γεννήθηκε στη Χίο το 1935. Σπούδασε Θεολογία και από το 1961 εργάστηκε στην Αθήνα, στην ιδιωτική εκπαίδευση. Το 1959, φοιτητής ακόμη, άρχισε να δουλεύει στο ραδιόφωνο. Έκανε πολλές εκπομπές με θέματα βιβλικά, λαογραφικά και λογοτεχνικά. Από τις πιο γνωστές εκπομπές του ήταν αυτή με τον τίτλο «Αιγαίο, ρίζα και διάρκεια», που κράτησε έντεκα σχεδόν χρόνια. Κατά καιρούς συνεργάστηκε και με την τηλεόραση. Το 1963 τιμήθηκε με το βραβείο της Ομάδας των Δώδεκα. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και της Εταιρείας Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας, καθώς και του Ανοιχτού Θεάτρου του Γιώργου Μιχαηλίδη, και είχε συνεργαστεί με πολλά λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες. Πέθανε το 2000.
Τίτλοι βιβλίων: Παρακαταθήκη (1957). Ισόπεδος διάβασις (Φέξης, 1963). Η αντοχή των υλικών (α´ έκδοση Ίκαρος, 1971, και β´ έκδοση Καστανιώτης, 1983). Τα αντίποινα (Εστία, 1982). Νηπιοβαπτισμός (Καστανιώτης, 1992). Η αντοχή της ποίησης (Πρώτη Ύλη, 2020 /ανθολόγιο από την ποιητική του παραγωγή που καλύπτει σαράντα χρόνια (1957-1997)).
