Ματθαίος Μουντές, «Η φωνή μου»

Απόδειξη πως η συνάντησή μας δεν ήταν τυχαία
είναι η λάμψη που έχουν οι φτερούγες σας.
Μη μου πείτε πως είναι από φυσικού τους
έτσι λαμπερές.
Ούτε με σαπούνι των αγρίων να τις πλύνατε.

Οι δικές μου δε θα σας αρέσουν. Κι ας μου κόστισαν
ένα σωρό λεφτά. Μόνο για την προκαταβολή
μου έφυγαν ήδη τρεις μισθοί. Κι όλ’ αυτά
για μια περαστική έκπληξη χωρίς διάρκεια.

Θα `μαστε καλύτεροι με τα καθημερινά μας ρούχα.
Το ανάστημά σας, βέβαια, είναι κανονικότερο
από το δικό μου, όμως έχω κι εγώ κάτι,
έναν τρόπο στην ομιλία, μια ζέστα στη φωνή.

Το προσέξατε; Η φωνή μου είναι χυμός
που διασχίζει το βάθος της ρίζας.
Μπορεί να σας μιλήσει για τρυφερά νησιά,
για τα δόντια των ελεφάντων, για την αγωνία,
τα μύρα της Σαλώμης, τον αναχωρητή στον γκρεμό.

Η φωνή μου πήρε κάποτε μια πρόγευση
από το ποτήρι της Παντοδυναμίας. Έχετε κι εσείς φωνή.
Μα δεν μπορεί να πάει πέρα απ’ την ενέδρα.
Αν θελήσω, μπορώ να την εξουδετερώσω
μ’ έναν στρόβιλο από φώτα κι αλυσίδες,
ψιθύρους δράκων και πουλιών. Η φωνή σας
ξέρει μόνο να χαϊδεύει με το χνούδι της κολακείας.

Η δική μου — συχωρέστε μου την καύχηση —
με δυσνόητα οράματα διαπερνά τον κίνδυνο
και τρυφερεύει μόνο σε στιγμές αποχαιρετισμού.

~
Ευχαριστώ την κ. Αγγελική Κ. που μου έστειλε το ποίημα

Ο Ματθαίος Μουντές γεννήθηκε στη Χίο το 1935. Σπούδασε Θεολογία και από το 1961 εργάστηκε στην Αθήνα, στην ιδιωτική εκπαίδευση. Το 1959, φοιτητής ακόμη, άρχισε να δουλεύει στο ραδιόφωνο. Έκανε πολλές εκπομπές με θέματα βιβλικά, λαογραφικά και λογοτεχνικά. Από τις πιο γνωστές εκπομπές του ήταν αυτή με τον τίτλο «Αιγαίο, ρίζα και διάρκεια», που κράτησε έντεκα σχεδόν χρόνια. Κατά καιρούς συνεργάστηκε και με την τηλεόραση. Το 1963 τιμήθηκε με το βραβείο της Ομάδας των Δώδεκα. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και της Εταιρείας Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας, καθώς και του Ανοιχτού Θεάτρου του Γιώργου Μιχαηλίδη, και είχε συνεργαστεί με πολλά λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες. Πέθανε το 2000.
Τίτλοι βιβλίων: Παρακαταθήκη (1957). Ισόπεδος διάβασις (Φέξης, 1963). Η αντοχή των υλικών (α´ έκδοση Ίκαρος, 1971, και β´ έκδοση Καστανιώτης, 1983). Τα αντίποινα (Εστία, 1982). Νηπιοβαπτισμός (Καστανιώτης, 1992). Η αντοχή της ποίησης (Πρώτη Ύλη, 2020 /ανθολόγιο από την ποιητική του παραγωγή που καλύπτει σαράντα χρόνια (1957-1997)).