Θεριεύει ο άνεμος,
χτυπούν τα ξύλινα παντζούρια
σαν γροθιές,
το σπίτι αλυχτούσε,
γι’ αυτούς που το
κατοίκησαν.
Στο τέλος της κυριακάτικης
κωδωνοκρουσίας
τρίζει η σκάλα από τα βήματα.
Στολίζεται η σάλα,
στρώνεται το τραπέζι.
Ξεχάστηκαν οι βόλοι
στο κενό ανάμεσα
στις σανίδες.
Κρώζει ο κούκος
την ώρα την περασμένη.
Το φίλημα των ποτηριών.
Το κλάμα του μωρού
Και το νανούρισμα.
Βαριά και κλειδωμένη
η πόρτα της εισόδου
από καιρό.
Ξύλινη κιβωτός
και τεφροδόχος.
Έτριζε η κούνια
στην αυλή,
χόρευε έρημη,
σπασμένη χορδή σε
σύννεφο περαστικό.
χτυπούν τα ξύλινα παντζούρια
σαν γροθιές,
το σπίτι αλυχτούσε,
γι’ αυτούς που το
κατοίκησαν.
Στο τέλος της κυριακάτικης
κωδωνοκρουσίας
τρίζει η σκάλα από τα βήματα.
Στολίζεται η σάλα,
στρώνεται το τραπέζι.
Ξεχάστηκαν οι βόλοι
στο κενό ανάμεσα
στις σανίδες.
Κρώζει ο κούκος
την ώρα την περασμένη.
Το φίλημα των ποτηριών.
Το κλάμα του μωρού
Και το νανούρισμα.
Βαριά και κλειδωμένη
η πόρτα της εισόδου
από καιρό.
Ξύλινη κιβωτός
και τεφροδόχος.
Έτριζε η κούνια
στην αυλή,
χόρευε έρημη,
σπασμένη χορδή σε
σύννεφο περαστικό.
Η Μαρία Θ. Αρχιμανδρίτη γεννήθηκε το 1981. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε μάρκετινγκ και εξειδικεύθηκε στις Βαλκανικές Σπουδές. Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί σε εφημερίδες και περιοδικά. Έχει συμμετάσχει σε ευρωπαϊκά φεστιβάλ ποίησης. Το πρώτο της βιβλίο, "Η μοναξιά της καμπύλης" (Κέδρος, 2015), ήταν υποψήφιο για το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου ποιητή της Εταιρείας Συγγραφέων (Βραβείο εις μνήμην Γιάννη Βαρβέρη), καθώς και για το κρατικό βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα. Τίτλοι βιβλίων: Η μοναξιά της καμπύλης (2015). Πουέντε (Πόλις, 2020)