Αντώνης Φωστιέρης, «Σάκος απορημάτων»

Γιατί δεν έχει ο χρόνος διαφυγές;
Τι γήπεδο για κάφρους είναι αυτό που όλοι φρακάρουνε
Σε μια πορτούλα προς το μέλλον; Η έξοδος
Κατάσπαρτη απ’ τα πτώματα των ποδοπατημένων. Θύρα Εφτά.
Εικάζεται πως το παιχνίδι παίζεται στις πύλες – τα υπόλοιπα
Είναι μονάχα πρόσχημα
Μια προκαταβολή της μάχης. (Τι ανάλογο
Με τους μοιραίους εκδρομείς
Στις εκατόμβες του γουήκ εντ;).
Ας επανέλθουμε.
Το σώμα σπούδασε ποτέ του αθανασία;
Ηχώ τα όχι που επιστρέφουνε. Χοντρό
Της φρίκης παίγνιο
Σα να πετάς γατιά σε κλούβα λεόντων.
Γιατί επιτρέπουνε
Τέτοια θεάματα σε βλέμματα παιδιών; (Αλλά το νείκος
Μήπως κι αυτό δεν είναι παίγνιο
Για νήπιο πνεύμα;). Και το αναγκαίο της κίνησης;
Ει διήρηται το εόν, κινείται,
Μας λέει ο Μέλισσος. Κινούμενο δε ούκ αν είη.
Δεν το κατάλαβα καλά. Εγώ στο θάνατο
Δεν πάω διαιρεμένος; Στην έξοδο και στο κλουβί
διαιρεμένος – ή μην απόλλυται
Ο κόσμος μετ’ εμού; Λέτε να γίνει καμιά πλάκα
Και απερχόμενος
Να πάρω κι όση αιωνιότητα απομένει;

Ιδού το απόρημα.
~
από συλλογή Η σκέψη ανήκει στο πένθος (1996)
πηγή

Ο Αντώνης Φωστιέρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1953. Κατάγεται από την Αμοργό. Φοίτησε στο Μαράσλειο Πρότυπο Δημοτικό Σχολείο και στο Λεόντειο Λύκειο Πατησίων. Αποφοίτησε με άριστα από το Λύκειο (1971) και πέτυχε πρώτος στις εισαγωγικές (Πανελλήνιες) εξετάσεις της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου φοιτά με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών. Το 1976 παίρνει το πτυχίο του με άριστα και συνεχίζει με μεταπτυχιακές σπουδές Ιστορίας Δικαίου στο Παρίσι (Πανεπιστήμιο του Παρισιού) με υποτροφία του γαλλικού κράτους (1976-1980). Η ποίησή του έχει μεταφραστεί και εκδοθεί σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες. Από το 1974 ως το 1976 εξέδιδε και διηύθυνε το περιοδικό "Η Νέα Ποίηση". Ποίησή του περιέχεται στα "Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας" της Γ΄Λυκείου, έχει μελοποιηθεί από τον Γιάννη Μαρκόπουλο, τον Θάνο Μικρούτσικο και τον Θανάση Νικόπουλο και έχει περιληφθεί σε πολλές ελληνικές και ξένες ανθολογίες. Έχει τιμηθεί με το Διεθνές Βραβείο Καβάφη (1993), με το Βραβείο Βρεττάκου του Δήμου Αθηναίων (1998), με το Βραβείο Ποίησης του περιοδικού Διαβάζω (2004) και με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης (2004). H Ακαδημία Αθηνών του απένειμε το 2010, για το σύνολο του έργου του, το Βραβείο Ποίησης του Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Ποιητικές συλλογές: 1971: Το Μεγάλο Ταξίδι. 1973: Εσωτερικοί χώροι ή Τα είκοσι. 1977: Ποίηση μες στην Ποίηση. 1977: Σκοτεινός Έρωτας. 1981: Ο διάβολος τραγούδησε σωστά.  1987: Το θα και το να του θανάτου.  1996: Η σκέψη ανήκει στο πένθος. 2003: Πολύτιμη Λήθη. 2007: Ο ήχος του σφυγμού (συλλεκτική έκδοση με πρωτότυπα χαρακτικά του Αλέκου Φασιανού, 2007).  2008: Ποίηση 1970-2005 (συγκεντρωτική έκδοση όλων των ποιημάτων. 2013: Τοπία του Τίποτα.  2019: Ζωγραφική Συνομιλία με την Ποίηση. 2020: Θάνατος ο Δεύτερος. 2021: Landscapes of nothing Τοπία του τίποτα.