Σεργκέι Αλεξάντροβιτς Γεσένιν (Sergei Alexandrovich Yesenin), «Το τελευταίο ποίημα»

Έχε γεια, φίλε μου, έχε γεια.
Στο στήθος μου, καλέ μου, σ’ έχω.
Μα τώρα  κι αν χωρίσουμε
Στο μέλλον θα συναντηθούμε.

Έχε γεια, φίλε μου, χωρίς χέρι, χωρίς λέξη,
Μην πενθείς, τα φρύδια μην τα θλίβεις, –
Νέο δεν είναι σε τούτη τη ζωή το να πεθαίνεις,
Και φυσικά, ούτε και να ζεις.
1925
Μετάφραση: Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης

 

Το ποίημα είναι το τελευταίο του Σεργκέι Γιεσένιν. Στις 28 Δεκεμβρίου 1925, στο δωμάτιο Νο 5 του ξενοδοχείου «Αγκλετέρ», ο Σεργκέι Αλεξάντροβιτς, βρέθηκε νεκρός. Στο δωμάτιο βρήκαν και αυτό το ποίημα. Ήταν γραμμένο με το αίμα του.

~
Το ποίημα σε μετάφραση Γιάννη Σουλιώτη

Αντίο, φίλε μου, αντίο.
Αγάπη μου, στην καρδιά μου σʼ έχω.
Κι αν χωρίζουμε, της μοίρας μας ήταν γραφτό,
Και πάλι σύντομα στο μέλλον θα ενωθούμε.

Αντίο, φίλε μου, χωρίς χειραψία ή λέξη να σου πω,
Μη λυπηθείς – ούτε τα φρύδια να ζαρώσεις.
Ο θάνατος τίποτα καινούριο δεν είναι στη ζωή
Και σίγουρα ούτε η ζωή κάτι καινούριο είναι.
πηγή

~

Το σημείωμα που βρέθηκε στον τόπο της αυτοκτονίας του έγραφε:

    Σε όλους.
    Μην κατηγορήσετε κανέναν για το θάνατο μου και παρακαλώ να λείψουν τα κουτσομπολιά. Ο Μακαρίτης τα απεχθανόταν φοβερά.
    Μαμά, αδελφές, και σύντροφοι, σχωρέστε με – αυτός δεν είναι τρόπος (δεν τον συμβουλεύω σε κανένα), μα εγώ δεν έχω διέξοδο. Λιλλή αγάπα με.
    Συντρόφισσα κυβέρνηση, η οικογένειά μου είναι η Λιλλή Μπρικ, η μαμά, οι αδελφές και η Βερόνικα Βιτόλνταβνα Πολόνσκαγια. Αν τους εξασφαλίσεις μια ανεκτή ζωή, σ' ευχαριστώ. Τα αρχινισμένα ποιήματα δώστε τα στους Μπρικ, αυτοί θα τα καθαρογράψουν.
    Όπως λένε "Το επεισόδιο έληξε".
    Η βάρκα του έρωτα συντρίφτηκε πάνω στην καθημερινότητα. Έχω ξοφλήσει τους λογαριασμούς μου με τη ζωή. Προς τι, λοιπόν, η απαρίθμηση των αμοιβαίων πόνων, των συμφορών και των προσβολών;
    Να 'στε ευτυχισμένοι.
πηγή