Γιώργος Χρονάς, «Ο Παζολίνι στη Ραφήνα»

Δεν ήρθα για να διδάξω
κινηματογράφο, φιλοσοφία ή την τέχνη της ποιήσεως
αναζητώ τις κεφαλές των μαθητών του Χριστού
σ’ αυτούς τους Ρωσοπόντιους
στα παιδιά από την Ήπειρο.
Μου μίλησαν για ένα γκαρσόνι
που δουλεύει λαντζέρης σε ταβέρνα
και μοιάζει με Κείνον.
Τα δάκρυα της μάνας του
δεν θα δω
Τους θρήνους της δεν θ’ ακούσω.
Ήχοι από πλοία που φεύγουν
ματιές από πρωινούς ταξιδιώτες
και η Μαρία Κάλλας να κατεβαίνει
από Μερσεντές.
Καλώς όρισες, Μαρία!
Εδώ είναι η χώρα σου.
Εδώ ο λαός σου, που δεν σε ξέρει.
Μη λυπάσαι. Αναπαύσου.
Περπάτησε στην παραλία μαζί μου.
Άσε τον οδηγό σου στο αμάξι.
Τις βαλίτσες θα τις κατεβάσω εγώ.
Πως ήταν το ταξίδι;
Δες τα σπίτια, πίσω από τον γκρεμό
Τους γλάρους
Ανέβα τώρα στη βάρκα
Έχουμε δρόμο να κάνουμε μέχρι τους Πεταλιούς
Εγώ θα περπατώ στα κύματα
και συ θα με βλέπεις
Η άμμος που θα μας δεχτεί
θα είναι καυτή
Το βράδυ θα μιλήσουμε γι’ αυτά που επιθυμείς
τρώγοντας, υπό το φως των κεριών,
στο τραπέζι της φιλοξενίας
θ’ ακούσουμε τους Έλληνες φίλους μας.
Οι μουσικές που ζητάμε
δεν γράφτηκαν ακόμη
Τα κρασιά που πίνουμε μεθάνε
Το άνοιγμα της σαμπάνιας θα ηχήσει σαν πυροβολισμός
σε στρατιές πεινασμένων
σε κυνηγημένους ελέφαντες στην Κένυα.

Παντρεύεται ο δούλος του Θεού Πέτρος Παύλος Παζολίνι
τη δούλη του Θεού Μαρία.
Μαρία, μεγάλη η χάρη σου
και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου.
Όχι, όχι δεν είναι για μας
Εμείς γεννηθήκαμε για να υποφέρουμε, μου είχες πει.
Δεν είναι λόγια από όπερα
αλλά από κάποιο έργο του Ευριπίδη.
Θέλω το ευτελέστερο πρόσωπο
για να το υπηρετήσω
Για να εξευτελιστώ, Μαρία.

Γιατί, Πιέρ Πάολο;

~
από το βιβλίο Τα ποιήματα 1973-2008, εκδ. Οδός Πανός, 2008
πηγή

Ο Γιώργος Χρονάς γεννήθηκε, τον Οκτώβριο του 1948, στον Πειραιά. Από το 1973, που εμφανίστηκε στα γράμματα, έχει εκδώσει είκοσι δύο (22) βιβλία με ποιήματα, πεζά, θέατρο. Κάνει ραδιόφωνο στο Τρίτο Πρόγραμμα. Και παλαιότερα στο Δεύτερο και Πρώτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας. Ποιήματά του και πεζά έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες. Εκατόν είκοσι (120) τραγούδια του έχουν μελοποιηθεί από Έλληνες συνθέτες (Μάνος Χατζιδάκις, Γιάννης Μαρκόπουλος, Δήμος Μούτσης, Δημήτρης Παπαδημητρίου, Μιχάλης Τρανουδάκης, Γιώργος Ανδρέου, Τάσος Καρακατσάνης, Λένα Πλάτωνος κ.ά.). Εκδίδει, από τον Φεβρουάριο του 1981, το περιοδικό "Οδός Πανός", τις ομώνυμες εκδόσεις, καθώς και τις "Εκδόσεις Σιγαρέτα". Ήταν υπεύθυνος του ενθέτου "Βιβλιοθήκη-Καταφύγιο θηραμάτων", της "Ελευθεροτυπίας" κάθε Σάββατο (2009-2011). Πήρε το 2011 το Βραβείο Καβάφη. Τιμήθηκε από τον Δήμο Πειραιά, για την προσφορά του στα Ελληνικά Γράμματα, τo 2013. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Είναι συγγραφέας των ακόλουθων έργων – ποίηση, θέατρο, πεζά: Βιβλίο 1 (1973). Οι Λάμπες (1974). Τα Μαύρα Τακούνια (1979). Τα Αρχαία Βρέφη (ένα τόμο που περιλαμβάνει τις τρεις προηγούμενες συλλογές στην οριστική τους μορφή), (1980). Ελληνορωμαϊκή Πάλη (1981). Τελετές Μοτοσυκλέτας (1981). Καίτη Γκρέϋ: Αυτή Είναι η Ζωή μου (1983). Ο Αναιδής Θρίαμβος (1984, 2018). Το Όνομά μου Είναι Τζαίημς Ντην (1987). Ψεύτικες Βλεφαρίδες (1987). Η Γυναίκα της Πάτρας (1989). Φωτογραφίες Πορσελάνης (1992). Κίτρινη Όχθη Α΄ (1993). Κατάστημα Νεωτερισμών (1997). 99 Poems – 99.. Ποιήματα. Εισαγωγή - Μετάφραση Γιάννης Γκούμας (1999). Χάρτινη Εξέδρα (2001). Κίτρινη όχθη, Β΄ (2001). Μια Συνομιλία με τον Ντίνο Χριστιανόπουλο (2003). Μια στιγμή Πιερ Πάολο Παζολίνι (2004, 2016). Τα κοκόρια της οδού Αισχύλου (2005). Το μονόπρακτο Σεβάς Χανούμ (2007). Tα ποιήματα, 1973-2008 (2008). Σάββατο (2011). Τρεις γυναίκες και ο Ποιητής, (2015). Προσωρινή μέθη (2016). Το Πέραμα και άλλα τραγούδια (2018). Εμείς κορίτσια δεκατριώ δεκατεσσάρω χρόνων (2019). Ξενοδοχείο Βαλκάνια (2020). (Όλα κυκλοφορούν στις Εκδόσεις Οδός Πανός.)