Σ’ έχω δική μου
Σ’ αγαπώ
Και στην παλάμη σε κρατώ
Σαν ένα περιστέρι
Ω ποίηση
Ανέγγιχτη
Απλή καθώς το ρείκι
Ροή ασυγκράτητη
Αιμάτινη ροή
Στο χόρτο επάνω στο χαλίκι
Είσαι μια όχθη ποταμού
Είσαι το ίδιο το ποτάμι
Που μέσα του διαλύομαι
Κάθε στιγμή
Παίζω μαζί σου με τον κίνδυνο
Έντρομος σκύβω επάνω σου
Καθώς επάνω από μιαν άβυσσο
Κι άλλοτε πάλι τρυφερός
Καθώς επάνω από ένα ρόδο
Ω ποίηση
Ωραίε μου θάνατε καθημερινέ
Ωραίε μου θάνατε γονιμοποιέ
Πένθιμη άνοιξη
Για σένα προετοιμάζω
Μιαν αιώνια μοναξιά
Μια σιωπή πυκνή κι ατέρμονη
Σαν τον καπνό που όλο ανεβαίνει
Δύναμη εσύ ακατάλυτη
Ακόρεστη ερωμένη
Μη με λυπάσαι
Σταύρωσέ με στο κατάρτι ενός καραβιού
Ή εδώ στης στέγης τα δοκάρια
Μαστίγωσέ με
Χάραξε αν θέλεις μ’ ένα σίδερο καυτό
Μια παπαρούνα στο πλευρό μου
Όμως εγώ δε θα σ’ απαρνηθώ
Πιο όμορφη ανάμεσα στις όμορφες
Πάλι θα τρέμω μη σε χάσω
Πάλι θα σ’ αγαπώ
Με χίλια βλέφαρα θα σε σκεπάζω
Θα σ’ αγκαλιάζω πάλι
Όπως το χιόνι τον καρπό
Ποίηση εσύ
Ζωή μου ακέρια
Σ’ αγαπώ
Και στην παλάμη σε κρατώ
Σαν ένα περιστέρι
Ω ποίηση
Ανέγγιχτη
Απλή καθώς το ρείκι
Ροή ασυγκράτητη
Αιμάτινη ροή
Στο χόρτο επάνω στο χαλίκι
Είσαι μια όχθη ποταμού
Είσαι το ίδιο το ποτάμι
Που μέσα του διαλύομαι
Κάθε στιγμή
Παίζω μαζί σου με τον κίνδυνο
Έντρομος σκύβω επάνω σου
Καθώς επάνω από μιαν άβυσσο
Κι άλλοτε πάλι τρυφερός
Καθώς επάνω από ένα ρόδο
Ω ποίηση
Ωραίε μου θάνατε καθημερινέ
Ωραίε μου θάνατε γονιμοποιέ
Πένθιμη άνοιξη
Για σένα προετοιμάζω
Μιαν αιώνια μοναξιά
Μια σιωπή πυκνή κι ατέρμονη
Σαν τον καπνό που όλο ανεβαίνει
Δύναμη εσύ ακατάλυτη
Ακόρεστη ερωμένη
Μη με λυπάσαι
Σταύρωσέ με στο κατάρτι ενός καραβιού
Ή εδώ στης στέγης τα δοκάρια
Μαστίγωσέ με
Χάραξε αν θέλεις μ’ ένα σίδερο καυτό
Μια παπαρούνα στο πλευρό μου
Όμως εγώ δε θα σ’ απαρνηθώ
Πιο όμορφη ανάμεσα στις όμορφες
Πάλι θα τρέμω μη σε χάσω
Πάλι θα σ’ αγαπώ
Με χίλια βλέφαρα θα σε σκεπάζω
Θα σ’ αγκαλιάζω πάλι
Όπως το χιόνι τον καρπό
Ποίηση εσύ
Ζωή μου ακέρια
~
Από τη συλλογή Καλειδοσκόπιο (1972-1976)
Τάκης Βαρβιτσιώτης, Ποιήματα. 1941-2002, Εκδ. Καστανιώτη, 2003
(εξαντλημένο σε κάθε αναζήτηση)
πηγή
Από τη συλλογή Καλειδοσκόπιο (1972-1976)
Τάκης Βαρβιτσιώτης, Ποιήματα. 1941-2002, Εκδ. Καστανιώτη, 2003
(εξαντλημένο σε κάθε αναζήτηση)
πηγή
Ο Τάκης Βαρβιτσιώτης (Θεσσαλονίκη, 1916 - Θεσσαλονίκη, 2011) ήταν ποιητής της πρώτης μεταπολεμικής περιόδου και έζησε όλη του τη ζωή στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου και εργάστηκε ως δικηγόρος. Την πρώτη του ποιητική εμφάνιση την έκανε σε ηλικία είκοσι ενός ετών, στο πρωτοποριακό περιοδικό "Μακεδονικές Ημέρες", με την εκδοτική ομάδα του οποίου συνδέθηκε στενά. Έκτοτε, αφιερώθηκε στην ποίηση με πάθος και συνέπεια. Για τους νεότερους ομοτέχνους του ο Τάκης Βαρβιτσιώτης αποτελούσε σημείο αναφοράς, υπήρξε ο τελευταίος επιζών ποιητής της παλιάς λογοτεχνικής παράδοσης της Θεσσαλονίκης και της λογοτεχνικής συντροφιάς του φαρμακείου του Ν.Γ. Πεντζίκη, συνεργάτης των θρυλικών περιοδικών "Μακεδονικές Ημέρες", "Κοχλίας" και "Μορφές". Η ποίησή του ήταν λυρική, ενορατική, μυστικιστική, στα βήματα του νεοσυμβολισμού, με επιρροές και από τους υπερρεαλιστές ποιητές Πολ Ελυάρ και Πιερ Ρεβερντύ. Δοκιμιογράφος και μεταφραστής, άφησε πολλές μεταφράσεις, κυρίως γάλλων, ισπανών και λατινοαμερικανών ποιητών, μεταξύ των οποίων οι Μποντλέρ, Λόρκα, Απολλιναίρ, Μαλαρμέ, Νερούδα και Ελυάρ. Αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, ο Τάκης Βαρβιτσιώτης υπήρξε από τους πιο πολυ-βραβευμένους ποιητές. Ο νομπελίστας Οδυσσέας Ελύτης τον είχε χαρακτηρίσει «Ευρωπαίο ποιητή μιας σπάνιας ευαισθησίας και βαθύ γνώστη της λυρικής τέχνης, που αξίζει τον έπαινο, όχι μόνο της ιδιαίτερης πατρίδας του, αλλά και των καλλιεργημένων ανθρώπων όλου του κόσμου». [Βιογραφία]