Ρέιμοντ Κάρβερ (Raymond Carver), «Εκεί που Είχαν Ζήσει»

Οπου κι αν πήγαινε εκείνη τη μέρα βάδιζε
μέσα στο ίδιο του το παρελθόν. Περνούσε κλοτσώντας
μέσα από σωρούς
αναμνήσεων. Κοιτούσε μέσα από παράθυρα
που δεν του ανήκαν πια.
Δουλειά και φτώχεια και να τους κλέβουν και τα ρέστα.
Εκείνες τις μέρες ζούσαν χάρη στη θέλησή τους,
αποφασισμένοι να είναι ανίκητοι.
Τίποτα δεν μπορούσε να τους σταματήσει. Οχι
για πολύ.
 
Στο δωμάτιο του μοτέλ
την ίδια νύχτα, τις πρώτες ώρες της ημέρας,
τράβηξε μια κουρτίνα. Είδε σύννεφα
να στριμώχνονται μπροστά απ’ το φεγγάρι. Πλησίασε
πιο κοντά στο τζάμι. Αέρας παγωμένος πέρασε
κι έβαλε το χέρι στην καρδιά του.
Σε αγαπούσα, σκέφτηκε.
Σε αγαπούσα πολύ.

Πριν σταματήσω πια να σ’ αγαπώ.
~
από το βιβλίο Εκεί που Είχαν Ζήσει, εκδ. Κίχλη, 2020
μετάφραση: Ακης Παπαντώνης

πηγή