Πρωτο/μαγιά
μετα/φέρω τις φράσεις μου
μάτσο ζαχα/ρωτά – στο κέντρο της πόλης
Μετά υπο/φέρω αινιγματική φοβία
για ένα ποίημα
ανοιξιάτικο
που δεν λάμπει
κι όμως είναι χρυσός-
Στον βυθό του Θερμαικού
μετα/ποιώ
το κάλεσμα μιας εποχής αλλοτινής μου Οφηλίας
ενώ
συν/αισθάνομαι αθάνατος σχεδόν ero/τα
όπως πρώ/τα
κατά/πίνω την γλώσσα μου
που κάποτε στο έξω παγκάκι
είχε με την δικιά σου
ενωθεί
σε σάλια οικείας συν/ουσίας
τις στιγμές που χαρτο/γραφώντας
κύτταρα μνήμης
άνεμο καίγαμε
ν’ αλλάξει ο χρόνος φορά-
τότε που η μυθολογία του Νερο(ω)/να
ήταν τέχνη πιο αληθινή
απ’ την πραγματικότητα-
Τα μπαστούνια ζαχαρωτά
στηρίζουν έναν ουρανό
déjà vu
τα παιδιά κρεμασμένα από
παραφυάδες ero/τογωνικού Ο2
διασωληνώνουν τα πουλιά
θηλάζουν μαστούς συννέφου
προκαλούν την βροχή
-Θέλεις ουρανό κομματάκι
να φας;
-Ero.. Ero
όπως νερό-
καλός αγωγός ερωτικής δράσης λένε
Πάντως
η ανά/δραση του έρωτα είναι πιο θελκτική
απ’ το πνεύμα-
κι όμως
αδυνατώ να δαμάσω το κτήνος
μέσα μου_
μέρες τώρα/ περίπου μήνες
τα άκρα μου ακρωτηριασμένα
σπινθηρίζουν στο νερό-
αντιδρούν στο ph του βυθοχρόνου
πλαγκτόν πόλης αποφορτίζει
μόνον περιστασιακά
τις αν/όμοιες εκπνοές έρωτα
τις προ(ς)ομοιώσεις
εισπνοών / τεχνητών αναπνοών
μέσα στην κρυσταλλική οθόνη
που με έριξαν
θεάμαι από παντού- το μόνιτορ
δύναται να φασματοσκοπεί
τα πάντα-
εκτός από το βλέμμα σου
[Ο χρόνος, σου λιγοστεύει την όραση-
και κάπως πρόωρα θολώνει το νερό]
~
από τη συλλογή ERO(S) 7 βήματα – 7 λεύγες εντός, εκδ. Σαιξπηρικόν, 2011
πηγή
κι όμως είναι χρυσός-
Στον βυθό του Θερμαικού
μετα/ποιώ
το κάλεσμα μιας εποχής αλλοτινής μου Οφηλίας
ενώ
συν/αισθάνομαι αθάνατος σχεδόν ero/τα
όπως πρώ/τα
κατά/πίνω την γλώσσα μου
που κάποτε στο έξω παγκάκι
είχε με την δικιά σου
ενωθεί
σε σάλια οικείας συν/ουσίας
τις στιγμές που χαρτο/γραφώντας
κύτταρα μνήμης
άνεμο καίγαμε
ν’ αλλάξει ο χρόνος φορά-
τότε που η μυθολογία του Νερο(ω)/να
ήταν τέχνη πιο αληθινή
απ’ την πραγματικότητα-
Τα μπαστούνια ζαχαρωτά
στηρίζουν έναν ουρανό
déjà vu
τα παιδιά κρεμασμένα από
παραφυάδες ero/τογωνικού Ο2
διασωληνώνουν τα πουλιά
θηλάζουν μαστούς συννέφου
προκαλούν την βροχή
-Θέλεις ουρανό κομματάκι
να φας;
-Ero.. Ero
όπως νερό-
καλός αγωγός ερωτικής δράσης λένε
Πάντως
η ανά/δραση του έρωτα είναι πιο θελκτική
απ’ το πνεύμα-
κι όμως
αδυνατώ να δαμάσω το κτήνος
μέσα μου_
μέρες τώρα/ περίπου μήνες
τα άκρα μου ακρωτηριασμένα
σπινθηρίζουν στο νερό-
αντιδρούν στο ph του βυθοχρόνου
πλαγκτόν πόλης αποφορτίζει
μόνον περιστασιακά
τις αν/όμοιες εκπνοές έρωτα
τις προ(ς)ομοιώσεις
εισπνοών / τεχνητών αναπνοών
μέσα στην κρυσταλλική οθόνη
που με έριξαν
θεάμαι από παντού- το μόνιτορ
δύναται να φασματοσκοπεί
τα πάντα-
εκτός από το βλέμμα σου
[Ο χρόνος, σου λιγοστεύει την όραση-
και κάπως πρόωρα θολώνει το νερό]
~
από τη συλλογή ERO(S) 7 βήματα – 7 λεύγες εντός, εκδ. Σαιξπηρικόν, 2011
πηγή
Ο Γιώργος Αλισάνογλου (Καβάλα το 1975) είναι ποιητής, μεταφραστής και εκδότης. Σπούδασε κοινωνιολογία και πολιτικές επιστήμες και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στις διεθνείς σχέσεις και στην κοινωνική πολιτική. Ζει στη Θεσσαλονίκη. Τον Νοέμβριο του 2005 ίδρυσε και από τότε διευθύνει τις εκδόσεις και το βιβλιοπωλείο Σαιξπηρικόν. Ποίησή του εχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, συμπεριλαμβάνεται σε ανθολογίες, ενώ έχει λάβει μέρος σε διάφορα φεστιβάλ και συμπόσια ποίησης στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Τίτλοι βιβλίων: Άηχες κραυγές (2001). Ακάνθινη πόλη (2006). Το παντζάρι και ο διάβολος (2008). Jesu Christiana – Μια μελλοντική προσευχή (2011). ERO(S)» 7 βήματα / 7 λεύγες εντός (2012). Παιχνιδότοπος - Τραύμα για 9 μήνες και 3 εποχές (2016). Κυψέλες (2021).