Ναπολέων Λαπαθιώτης, «Άτιτλο (Ντουμανότρυπες)»

Κάτω στον Μήτσου το ντεκέ κάναν οι μπάτσοι μπλόκο
και βρήκαν μάτσο τουμπεκί, πέντ'-έξη-οχτώ λουλάδες,
πενηνταδυό διμούτσουνες, και δεκαοχτώ μαρκούτσια
βρήκαν και ντερβισόπαιδα φουμάραν αργελέδες
το Μήτσουλα, το Στριμινέα, το Γιάννη τον Τσαρμπάρα,
το Γκελεμέ, το Μεντρεσέ, κι άλλους εφτά νομάτοι
ήντουστε κ' έξη βλάμηδες και παίζανε μπαρμπούτι.

Βρήκαν το Μίκια το Ντουρντή, τον Κλη τον Νταλαβέρη,

το Βιέκα το μανιταρτζή, το Θια τον Αλεκάκια,

το Μπάμπουρα, το Μπούρμπουλα, και το Μπαλή το Μήτσο

βρήκανε και το ντερτιλή το Ντάνα, το θερίο,

που 'κάνε πέντε στην Παλιά και τρεις στο Παλαμήδι,

κι όντας μιλάει τσακίζεται και λέει «ιφ, τ' αδρεφάκι!...»

βρήκαν και το καλόπαιδο, το Γιαγλαντή το Μάνθο,

μαστουρωμένονε, ναν τους βαράει μπαγλαμαδάκι...

Με ζούλα μας τη φέρανε, μια Κυριακή, μια μέρα:

σουρτά, κλεφτά, με μπαμπεσά, μας πέσαν από πλάι,

τσίμπησαν πρώτα το Μπαλήν, οπού φυλούσε τσίλιες,

και μπήκαν στο τσαρδάκι μας και μας τα κάναν λίμπα!

πήρανε μάτσο τουμπεκί, πέντ'-έξη-οχτώ λουλάδες,

πενηνταδυό διμούτσουνες και δεκαοχτώ μαρκούτσια

πήραν και τους ντερβίσηδες και στο πλεχτό τους πάνε

πήραν το Μίκια το Ντουρντή, τον Κλη τον Νταλαβέρη,

το Μπάμπουρα, το Μπσύρμπουλα, και το Μπαλή το Μήτσο

πήρανε και το ντερτιλή το Ντάνα, το θερίο,

που 'κάνε πέντε στην Παλιά και τρεις στο Παλαμήδι,

κι όντας μιλάει τσακίζεται και λέει «ιφ, τ' αδρεφάκι!...».

Πήραν και το Σκουντή το Λια με τα σμιχτά τα φρύδια...

Κι ο Λιάκος αναστέναζε κι ο Λιάκος βλαστημούσε.

Λιάκο μ' τι έχεις και θλίβεσαι, τ' έχεις κι αναστενάζεις;

Δε σκάζω κι αν με πιάσανε και στο πλεχτό με πάνε,

μόνο που με τσιμπήσανε - κι ακόμα είμαι χαρμάνι...

~

από το βιβλίο Το τάμα της Ανθούλας, Εκδ. Λιβάνη

πηγή

 

Ο Ναπολέων Λαπαθιώτης (Αθήνα, 1888 – Αθήνα, 1944) ήταν Έλληνας ποιητής του μεσοπολέμου. Η μητέρα του, Βασιλική Παπαδοπούλου, ήταν ανιψιά του Χαρίλαου Τρικούπη. Άρχισε να γράφει ποιήματα από παιδί. Έζησε για περισσότερα από 40 χρόνια στο διώροφο νεοκλασικό της οικογένειάς του κάτω από τον λόφο του Στρέφη, στην Αθήνα. Εκεί έγραψε το μεγαλύτερο μέρος του ποιητικού έργου του αλλά και εκεί αυτοκτόνησε τη νύχτα της 7ης προς 8η Ιανουαρίου 1944, φτωχός και καταπονημένος από τα ναρκωτικά. Η κηδεία του έγινε με έρανο των φίλων του. Εκτός από ποιήματα, έγραψε επίσης πάνω από 100 πεζογραφήματα, πολλές δεκάδες διηγήματα, καθώς και επιφυλλίδες και κριτικά και αισθητικά κείμενα. Το έργο του βρίσκεται διασκορπισμένο σε περιοδικά και εφημερίδες. Η μοναδική του ποιητική συλλογή δημοσιεύτηκε το 1939, ενώ μετά τον θάνατό του, ο Άρης Δικταίος εξέδωσε, το 1964, τα ποιήματά του. [Βιογραφία]