Μαχμούντ Νταρουΐς (Mahmoud Darwish), «Το υπόλοιπο μιας ζωής»

Αν κάποιος μου πει: Θα πεθάνεις εδώ το απόγευμα
τί θα κάνεις, λοιπόν, το χρόνο που σου απομένει;
-Θα κοιτάξω το ρολόι μου
θα πιω ένα ποτήρι χυμό
θα δαγκώσω ένα μήλο
και θα παρατηρήσω για ώρα ένα μυρμήγκι που βρήκε το μερίδιό του απ’ την τροφή…
Έπειτα θα κοιτάξω το ρολόι μου:
υπάρχει ακόμη χρόνος για να ξυρίσω τα γένια μου
και να βουτήξω στο νερό/ συλλογιέμαι :
«Είναι απαραίτητο να βάλει κανείς τα καλά του για να γράψει,
ας είναι τα ρούχα μπλε…»
Θα καθίσω μέχρι το μεσημέρι, ζωντανός, στο γραφείο μου
δε θα βλέπω το ίχνος του χρώματος στις λέξεις
λευκό, λευκό, λευκό…

Θα ετοιμάσω το τελευταίο μεσημεριανό
Θα βάλω κρασί σε δύο ποτήρια: για ‘μένα
και για όποιον έρθει απροειδοποίητα.
Ύστερα θα πάρω έναν υπνάκο ανάμεσα σε δύο όνειρα
αλλά θα με ξυπνήσει ο ήχος του ροχαλητού μου…
Έπειτα θα κοιτάξω το ρολόι μου:
απομένει ακόμη χρόνος για να διαβάσω
Θα διαβάσω ένα κεφάλαιο απ’ το Δάντη και μισό μουάλακα
και θα δω πώς η ζωή μου πηγαίνει από εμένα
στους άλλους, και δε θα αναρωτιέμαι ποιος
θα γεμίσει το κενό της
-Έτσι;
-Έτσι.
-Μετά τί;
-Θα χτενίσω τα μαλλιά μου
και θα πετάξω το ποίημα: αυτό το ποίημα
βρίσκεται στο καλάθι των αχρήστων
Θα φορέσω τα πιο καινούρια ιταλικά πουκάμισα
Και θα με κατευοδώσω με συνοδεία ισπανικών βιολιών
έπειτα
θα περπατήσω
προς το νεκροταφείο!
~
Μετάφραση: Ευαγγελία Μουρτζούκου

πηγή