Ο Μικρός Πρίγκιπας: «Αντίο», είπε η αλεπού. «Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις αληθινά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια»

Μολιέρος (Molière)

«Ο Ταρτούφος» (1664)

Μολιέρος (Molière)

«Ο κατά φαντασίαν ασθενής» (1673)

Μολιέρος (Molière)

«Ο αρχοντοχωριάτης» (1670)

Μολιέρος (Molière)

«Ντον Ζουάν» (1665)

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Όνειρο Θερινής Νυκτός»

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Ρωμαίος και Ιουλιέτα»

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

«Ματωμένος Γάμος»

Αντουάν Ντε Σαιντ- Εξυπερύ

«Ο μικρός πρίγκηπας»

Αντόν Τσέχωφ

«Ένας αριθμός»

Ντάριο Φο

«Ο τυχαίος θάνατος ενός Αναρχικού»

Ευγένιος Ιονέσκο

«Ρινόκερος»

Έντγκαρ Άλαν Πόε

«Ιστορίες αλλόκοτες»

Μπέρτολτ Μπρεχτ

«Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι»

721 Ποιητές - 8.160 Ποιήματα

Επιλογή της εβδομάδας..

Οδυσσέας Ελύτης, «Το Μονόγραμμα»

Θά πενθώ πάντα -- μ’ακούς; -- γιά σένα, μόνος, στόν Παράδεισο Ι Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές  Τής παλάμης, η Μοίρα, σάν κλειδούχο...

Ιφιγένεια Ντούμη, «Περί εγγυτέρων»

Η χώρα μου είναι ένα δύσκολο αφροδίσιο.
Η οικογένειά μου το υγρό περιβάλλον που δεν το αφήνει να
περάσει.
Θα ήθελα να είμαι η ψηλή ξανθιά γαλανομάτα τουρίστρια που
βάζει τη γλώσσα της παντού, μετά ξερνάει και ξεχνάει. Τώρα τικ
τακ όλη μέρα μαρτυριάρα καρδιά – αχ και να την τρυπούσα με μια
ακτίνα ελληνικού φωτός και να την έθαβα κάτω απ’ τα ιταλικά
μας μάρμαρα που έτσι κι αλλιώς μαδάνε.

Πόσο καμάρωσα τους υπερβόρειους στην παραλία που
πασαλείφτηκαν με το άλτις. Πολύ πιο δημιουργικό απ’ ό,τι ο
εφιάλτης των κεφτέδων που εδώ και χρόνια χωνεύω.
~
 από τη συλλογή Love me tender, Σαιξπηρικόν, 2018

Η Ιφιγένεια Ντούμη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1982. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1999-2003), λογοτεχνική μετάφραση από τα Ισπανικά στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Μετάφρασης Λογοτεχνίας (Ε.ΚΕ.ΜΕ.Λ), και υποκριτική στη δραματική σχολή «Αρχή» της Νέλλης Καρρά. Εργάζεται ως μεταφράστρια. Τίτλοι βιβλίων: Love me tender (Σαιξπηρικόν, 2018)

Αντώνης Σαμαράκης (1919-2003)

«Το άγγελμα της ημέρας»

Μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» κι αν χαμηλά έχεις πέσει. κι αν λύπη τώρα σε τρυγά κι έχεις βαθιά πονέσει.

Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά κι έρημος έχεις μείνει. μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» -τ' ακούς;- ό,τι  κι αν γίνει

 
 
𝓜πάμπης 𝓚υριακίδης