Άννα Αχμάτοβα (Анна Ахмaтова), «Ξέρω ν' αγαπώ»

Ξέρω ν’ αγαπώ.
Ξέρω υπάκουη και τρυφερή να είμαι.
Ξέρω να κοιτάζω στα μάτια με χαμόγελο
γοητευτικό, προκλητικό κι αμφίσημο.
Και η ευέλικτη μου κορμοστασιά, αέρινη και κομψή,
και ευωδιάζει των βοστρύχων μου το άρωμα.
Ω, εκείνος που είναι μαζί μου, εκείνος που την καρδιά μου ταράζει
τη τρυφηλότητα αγκαλιάζει . . .

Ξέρω ν’ αγαπώ. Είμαι απατηλά ντροπαλή.

Είμαι τόσο συνεσταλμένα τρυφερή και πάντα σιωπηλή.

Μόνο τα μάτια μου μιλάνε.

Είναι αγνά και καθαρά,

Τόσο διάφανα διαπεραστικά.

Την ευτυχία τάζουν.

Αν τα πιστέψεις, σε ξεγελούν

Γαλάζια γίνονται απλά

Κι ακόμη πιο τρυφερά και φωτεινά –

Από της γαλάζιας λάμψης τις φλόγες.

Στα χείλη μου άλικη τρυφηλότητα.

Το στήθος πιο λευκό από το χιόνι των βουνών.

Η φωνή – γαλάζια ρυάκια πλάθει.

Ξέρω ν’ αγαπώ. Ένα φιλί σε περιμένει.

Ευπατόρια

1906

~

Μετάφραση από τα ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης

πηγή