Σε βλέπει το βράδυ
Η πόρτα που λύγισε
Απ’ το σκοτάδι στο φως
Μες στην αράγιστη γαλήνη
Μέσα στην άσπιλη σιωπή
Και στα φτηνά λουλούδια
Σε τόσα απορριγμένα πράγματα
Η πόρτα που λύγισε
Απ’ το σκοτάδι στο φως
Μες στην αράγιστη γαλήνη
Μέσα στην άσπιλη σιωπή
Και στα φτηνά λουλούδια
Σε τόσα απορριγμένα πράγματα
Και σε τόσα χέρια
Απλά και όμοια να ξεθυμαίνεις
~
Από τη συλλογή Μικρές μέρες (1973)
Ο Αλέξης Τραϊανός, πραγματικό όνομα Αλέξανδρος Ζαβατάρης, (Θεσσαλονίκη,
1944 - Καπανδρίτι Αττικής, 1980) ήταν Έλληνας ποιητής της γενιάς του
'70, μεταφραστής και κριτικός ποίησης. To 1963 εισάγεται στο Οικονομικό
της Νομικής του ΑΠΘ και το 1972 πήρε το πτυχίο του και προσλήφθηκε στην
Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας, από την οποία πήρε μετάθεση για την Αθήνα
το 1979. Υπήρξε ο πρώτος που μετέφρασε beat ποίηση στα ελληνικά.
Επίσης, μετέφρασε μέρος των έργων των Τσέζαρε Παβέζε και Τσαρλς
Μπουκόφσκι. Η ποίηση του λείπει από τις περισσότερες ανθολογίες
σύγχρονων Ελλήνων ποιητών, όπως και από τα βιβλία της δευτεροβάθμιας
εκπαίδευσης και της Ακαδημίας. Η γραφή του είναι ελλειπτική και συνάμα
καταγγελτική. Η φόρμα παίζει καθοριστικό ρόλο, καθώς τα όρια καραδοκούν
στον εσωτερικό και στον εξωτερικό κόσμο του ποιητή. Η γλώσσα είναι
ανανεωτική και άμεση. Ο Βασίλης Στεριάδης έγραψε στην Καθημερινή το
1978: Η φιλοσοφική-υπαρξιακή θέση του Α. Τ. είναι ακραία. Η
ατμόσφαιρα των ποιημάτων του είναι σε οριακό σημείο φορτισμένη από τον
κίνδυνο της ακροβασίας του μυαλού και σαν τοξινωμένη, σε μια λειτουργία
όπου κάθε στιγμή το παιχνίδι με τα νεύρα μπορεί να χαθεί... Αυτοκτόνησε στις 7 Μαΐου του 1980 στο Καπανδρίτι.