Έλζε Λάσκερ-Σούλερ (Else Lasker-Schüler), «Αποχαιρετισμός»

 Μα δεν ήρθες ποτέ με το βράδυ –
καθόμουν μες στων άστρων τον μανδύα.
…Κάθε που άκουγα στην πόρτα μου έναν χτύπο,
ήταν η ίδια μου η καρδιά.
Τώρα είναι κρεμασμένη πάνω από κάθε πόρτα,
και τη δική σου ακόμα·
Ρόδο φωτιάς που σβήνει ανάμεσα σε φτέρες
μες σε γιρλάντα καστανή.
Τον ουρανό για σένα σε χρώμα μούρων έβαψα
με της καρδιάς μου το αίμα.
Μα δεν ήρθες ποτέ με το βράδυ –
…στεκόμουν σε παπούτσια χρυσά.

~

Μετάφραση από τα Γερμανικά: Εύη Μαυρομμάτη

πηγή

𝓜𝓅𝒶𝓂𝓅𝒾𝓈 𝓚𝒾𝓇𝒾𝒶𝓀𝒾𝒹𝒾𝓈