Λόρδος Βύρων (George Gordon Byron), «Κόρη των Αθηνών, πριν χωριστούμε»

Ι.
“Κόρη των Αθηνών, πριν χωριστούμε
Δώστε, ω δώστε πίσω την καρδιά μου!
Αλλιώς, μια και το στήθος μου έχει αφήσει,
Κρατήστε την, και πάρτε κι όλα τ’ άλλα!
Τον όρκο μου ακούστε πριν χαθώ,
Ζωή μου, σας αγαπώ.

 

ΙΙ.
Ομνύω στις πλεξίδες τις λυμένες,
Που του Αιγαίου οι αύρες τις χαϊδεύουν·
Σ’ αυτά τα βλέφαρα που κρόσσια μαύρα
Πρωτανθισμένα μάγουλα φιλούνε·
Στο βλέμμα, σαν δορκάδας αγριωπό,
Ζωή μου, σας αγαπώ.

ΙΙΙ.

Στα χείλη τούτα που λαχτάρησα να νιώσω·

Σε τούτη τη δαχτυλιδένια μέση·

Στα άνθη που φυλάς και μαρτυρούνε

Όσα οι λέξεις μου να πουν δεν στέργουν·

Στον έρωτα τη χαρά τον καημό,

Ζωή μου, σας αγαπώ.

IV.

Κόρη των Αθηνών! Έχω πια φύγει:

Γλυκιά μου, να με σκέφτεστε, όταν μόνη

Κι αν έχω πια σαλπάρει για την Πόλη,

Καρδιά μα και ψυχή κρατά η Αθήνα:

Πώς θα μπορούσα να μη σας ποθώ;

Ζωή μου, σας αγαπώ.“

~

[Αθήνα, 1810] 

Σημείωση από το βιβλίο: 

Το μότο και ο τελευταίος στίχος κάθε στροφής είναι στα ελληνικά στο πρωτότυπο, 

με τις δύο πρώτες λέξεις παρατονισμένες: Ζωή μού, σας αγαπώ.

Από το βιβλίο «ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΕΡΩΤΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ» 

Εισαγωγή – Μετάφραση: Χάρης Βλαβιανός
Εκδ. Πατάκη, γ΄ έκδοση, Μάρτιος 2015. 

πηγή