Γκιγιώμ Απολλιναίρ (Guillaume Apollinaire), «Ο αυτόχειρας»

Τρία μεγάλα κρίνα
Τρία μεγάλα κρίνα στο μνήμα μου χωρίς σταυρό
Τρία μεγάλα κρίνα πασπαλισμένα με χρυσάφι που ο άνεμος σκορπίζει
Ποτίζονται μονάχα όταν τα βρέχει ο μαύρος ουρανός
Μεγαλόπρεπα και ωραία σαν σκήπτρα βασιλικά

Το ένα φυτρώνει απ’ την πληγή μου κι όταν πέφτει πάνω του η αχτίδα
Ματωμένο υψώνεται των τρόμων γίνεται το κρίνο
Τρία μεγάλα κρίνα Τρία μεγάλα κρίνα στο μνήμα μου χωρίς σταυρό
Τρία μεγάλα κρίνα πασπαλισμένα με χρυσάφι που ο άνεμος σκορπίζει

Το άλλο φυτρώνει απ’ την καρδιά μου που βασανίζεται στο χώμα
Και την τρώνε τα σκουλήκια Το άλλο φυτρώνει απ’ το στόμα μου
Στο έρημο μνήμα μου και τα τρία υψώνονται μαζί
Κατάμονα κατάμονα και καταραμένα ίδια θαρρώ μ’ εμένα

Τρία μεγάλα κρίνα Τρία μεγάλα κρίνα στο μνήμα μου χωρίς σταυρό
~
Μετάφραση: Χριστόφορος Λιοντάκης 

πηγή