Μιλάει στον άνθρωπο ο Θεός μόνο, προτού τον φτιάξει,
κι έπειτα βγαίνει σιωπηλά μαζί του έξω απ’ τη νύχτα.
Και να τα λόγια που μιλά, προτού ο καθείς ν’ αρχίσει,
λόγια συννεφιασμένα:
Απ’ τις αισθήσεις σου σπρωγμένος έξω,
ως με της νοσταλγίας το χείλος τράβα.
Φόρεμα δος μου.
Ως πυρκαγιά μεγάλωνε πίσω απ’ τα πράγματα, ώστε
ν’ απλώνουν οι ίσκιοι τους πολύ, κι ολά-
καιρο να με σκεπάζουν πάντα.
Άσε το κάθε τι να σου συμβεί: Και ομορφιά και τρόμος.
Ο άνθρωπος πρέπει να τραβά μπροστά. Κανένα
αίσθημα απόμακρο πολύ δεν είναι.
Να μη μ’ αποχωρίζεσαι.
Η χώρα, που τη λεν ζωή,
κοντεύει.
Από τη σοβαρότητά της θα την αναγνωρίσεις.
Δος μου το χέρι.
~
ΡΑΪΝΕΡ ΜΑΡΙΑ ΡΙΛΚΕ από «ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΩΡΩΝ»
μετάφραση Δ. ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
κι έπειτα βγαίνει σιωπηλά μαζί του έξω απ’ τη νύχτα.
Και να τα λόγια που μιλά, προτού ο καθείς ν’ αρχίσει,
λόγια συννεφιασμένα:
Απ’ τις αισθήσεις σου σπρωγμένος έξω,
ως με της νοσταλγίας το χείλος τράβα.
Φόρεμα δος μου.
Ως πυρκαγιά μεγάλωνε πίσω απ’ τα πράγματα, ώστε
ν’ απλώνουν οι ίσκιοι τους πολύ, κι ολά-
καιρο να με σκεπάζουν πάντα.
Άσε το κάθε τι να σου συμβεί: Και ομορφιά και τρόμος.
Ο άνθρωπος πρέπει να τραβά μπροστά. Κανένα
αίσθημα απόμακρο πολύ δεν είναι.
Να μη μ’ αποχωρίζεσαι.
Η χώρα, που τη λεν ζωή,
κοντεύει.
Από τη σοβαρότητά της θα την αναγνωρίσεις.
Δος μου το χέρι.
~
ΡΑΪΝΕΡ ΜΑΡΙΑ ΡΙΛΚΕ από «ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΩΡΩΝ»
μετάφραση Δ. ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
περιοδικό ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ τ. 866, 1/8/1963
