Ντέρεκ Γουόλκοτ (Derek Walcott), «Το τραγούδι του Αδάμ»

Μια μοιχαλίδα μαστουρωμένη μέχρι θανάτου
πέφτει νεκρή στις μέρες μας
από ψιθύρους, από ανάσες
που κινηματογραφούν τον εαυτό της
μέσα στο βούρκο.

Η πρώτη ήταν η Εύα
που κεράτωσε το Θεό για το φίδι
για το καλό του Αδάμ-κάτι που κάνει
όλους εμάς ένοχους ή την Εύα αθώα.

Τίποτα δεν έχει αλλάξει
γιατί οι άνθρωποι ακόμη τραγουδούν
το τραγούδι που τραγούδησε ο Αδάμ
ενάντια σ’ έναν κόσμο περικυκλωμένο από οχιές,

το τραγούδι του προς την Εύα
ενάντια στη δική του καταδίκη.
Το τραγούδησε στο απομεσήμερο του κόσμου

με φώτα που προσγειώνονται
πάνω σε μάτια πανθήρων μες στο φιλήσυχο βασίλειο
και με το θάνατό του να ξεπετάγεται απ’ τα δέντρα.

Το τραγουδάει φοβούμενος τη ζήλια του Θεού
και το τίμημα του δικού του θανάτου.

Το τραγούδι ανεβαίνει μέχρι το Θεό
που σκουπίζει τα μάτια Του:

Καρδιά, βρίσκεσαι μες στην καρδιά μου όπως προβάλλει ένα πουλί
Καρδιά, βρίσκεσαι μες στην καρδιά μου ενώ κοιμάται ο ήλιος
Καρδιά, κείτεσαι ακίνητη μέσα μου όπως η δροσιά
Τα δάκρυά σου με διαπερνούν, όμοια με τα δάκρυα της βροχής.
~

Μετάφραση : Κατερίνα Καντσού

Πηγή