Ο Μικρός Πρίγκιπας: «Αντίο», είπε η αλεπού. «Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις αληθινά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια»

Μολιέρος (Molière)

«Ο Ταρτούφος» (1664)

Μολιέρος (Molière)

«Ο κατά φαντασίαν ασθενής» (1673)

Μολιέρος (Molière)

«Ο αρχοντοχωριάτης» (1670)

Μολιέρος (Molière)

«Ντον Ζουάν» (1665)

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Όνειρο Θερινής Νυκτός»

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Ρωμαίος και Ιουλιέτα»

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

«Ματωμένος Γάμος»

Αντουάν Ντε Σαιντ- Εξυπερύ

«Ο μικρός πρίγκηπας»

Αντόν Τσέχωφ

«Ένας αριθμός»

Ντάριο Φο

«Ο τυχαίος θάνατος ενός Αναρχικού»

Ευγένιος Ιονέσκο

«Ρινόκερος»

Έντγκαρ Άλαν Πόε

«Ιστορίες αλλόκοτες»

Μπέρτολτ Μπρεχτ

«Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι»

721 Ποιητές - 8.160 Ποιήματα

Επιλογή της εβδομάδας..

Οδυσσέας Ελύτης, «Το Μονόγραμμα»

Θά πενθώ πάντα -- μ’ακούς; -- γιά σένα, μόνος, στόν Παράδεισο Ι Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές  Τής παλάμης, η Μοίρα, σάν κλειδούχο...

Ντέρεκ Γουόλκοτ (Derek Walcott), «Το τραγούδι του Αδάμ»

Μια μοιχαλίδα μαστουρωμένη μέχρι θανάτου
πέφτει νεκρή στις μέρες μας
από ψιθύρους, από ανάσες
που κινηματογραφούν τον εαυτό της
μέσα στο βούρκο.

Η πρώτη ήταν η Εύα
που κεράτωσε το Θεό για το φίδι
για το καλό του Αδάμ-κάτι που κάνει
όλους εμάς ένοχους ή την Εύα αθώα.

Τίποτα δεν έχει αλλάξει
γιατί οι άνθρωποι ακόμη τραγουδούν
το τραγούδι που τραγούδησε ο Αδάμ
ενάντια σ’ έναν κόσμο περικυκλωμένο από οχιές,

το τραγούδι του προς την Εύα
ενάντια στη δική του καταδίκη.
Το τραγούδησε στο απομεσήμερο του κόσμου

με φώτα που προσγειώνονται
πάνω σε μάτια πανθήρων μες στο φιλήσυχο βασίλειο
και με το θάνατό του να ξεπετάγεται απ’ τα δέντρα.

Το τραγουδάει φοβούμενος τη ζήλια του Θεού
και το τίμημα του δικού του θανάτου.

Το τραγούδι ανεβαίνει μέχρι το Θεό
που σκουπίζει τα μάτια Του:

Καρδιά, βρίσκεσαι μες στην καρδιά μου όπως προβάλλει ένα πουλί
Καρδιά, βρίσκεσαι μες στην καρδιά μου ενώ κοιμάται ο ήλιος
Καρδιά, κείτεσαι ακίνητη μέσα μου όπως η δροσιά
Τα δάκρυά σου με διαπερνούν, όμοια με τα δάκρυα της βροχής.
~
Μετάφραση : Κατερίνα Καντσού

Αντώνης Σαμαράκης (1919-2003)

«Το άγγελμα της ημέρας»

Μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» κι αν χαμηλά έχεις πέσει. κι αν λύπη τώρα σε τρυγά κι έχεις βαθιά πονέσει.

Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά κι έρημος έχεις μείνει. μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» -τ' ακούς;- ό,τι  κι αν γίνει

 
 
𝓜πάμπης 𝓚υριακίδης